Hyperactieve kinderen: hoe herken en kalmeer je ze?
We horen steeds vaker over aandoeningen zoals ADHD, beter bekend als ADHD, een psychische pathologie die vooral kinderen van school- en kleuterleeftijd treft, maar waarvan we nog weinig kennis hebben met betrekking tot deze aandoening en te begrijpen wat zijn de beste strategieën om een hyperactief kind te kalmeren, we hebben een artikel geschreven waarin we uitgebreid uitleggen wat hyperactiviteit bij kinderen is en hoe het zowel in het gezin als op school moet worden behandeld.
Bekijk voor het lezen deze video en ontdek 5 oefeningen om de creativiteit van de kleintjes te stimuleren!
Wat is infantiele hyperactiviteit?
Hyperactiviteit of hyperkinese bij kinderen is een psychische ontwikkelingsstoornis, ook bekend als ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder) of Attention Deficit Hyperactivity Disorder. Deze ontwikkelingsstoornis van zelfbeheersing treft 4% van de kinderen in de schoolgaande en voorschoolse leeftijd, vooral jongens. ADHD wordt officieel erkend in de Verenigde Staten dankzij enig onderzoek en behandelingen waardoor artsen over de hele wereld een duidelijker klinisch beeld hebben gekregen met betrekking tot neurobiologische aandoeningen zoals deze. Hyperactieve kinderen hebben vaak een 'bovengemiddelde intelligentie', maar vinden het erg moeilijk om de aandacht vast te houden omdat ze niet in staat zijn om alle prikkels van de buitenwereld te verwerken en te kanaliseren. Over het algemeen manifesteert hyperactiviteit zich door impulsief gedrag, soms zelfs gevaarlijk, en gedissocieerd.
Zie ook
Hoe manifesteert hyperactiviteit zich bij kinderen Dit zijn de meest voorkomende symptomen
Het is niet altijd gemakkelijk om een eenvoudig rusteloos kind te onderscheiden van een klinisch hyperactief kind, daarom is het nodig om, voordat overhaaste conclusies worden getrokken, een beroep te doen op specialisten zoals een kinderneuropsychiater, die het kind zal onderwerpen aan psychologische tests waarmee het zal worden mogelijk zijn gedrag te analyseren en een duidelijke diagnose te stellen. Over het algemeen zijn er verschillende symptomen die kunnen worden toegeschreven aan een aandachtsstoornis, waarvan sommige soms al vanaf de geboorte aanwezig zijn (constant huilen, opwinding, moeilijk in slaap vallen, constante schokken ...). Vaker echter is het vanaf het begin van de school, wanneer het kind ongeveer 5-8 jaar oud is, dat de symptomen duidelijker worden en gedragingen kunnen omvatten zoals:
- Overmatige levendigheid: hyperactieve kinderen zitten nooit stil en, als ze gedwongen worden stil te zitten, blijven ze minstens één deel van het lichaam bewegen
- Moeite om de concentratie op een enkele activiteit te houden: vaak hebben mensen met ADHD de neiging om meerdere dingen tegelijk te doen, zonder ze af te maken, of het nu gaat om spelletjes, schoolwerk of huishoudelijk werk.
- Aanleg voor constante afleiding
- Extreme onoplettendheid resulterend in fouten en fouten die zijn gevoel van eigenwaarde kunnen aantasten
- Weigering van regels en opleggingen
- Moeite met luisteren en gehoorzamen
- Een bepaalde houding om te onderbreken en binnen te dringen
- Slechte perceptie van gevaar: hyperactieve kinderen zijn zich niet altijd bewust van de gevolgen die hun impulsiviteit met zich mee kan brengen en dit kan vaak hun veiligheid en die van anderen in gevaar brengen
- Neiging om persoonlijke bezittingen en/of schoolspullen te verliezen of te vergeten
- Slechte organisatorische en communicatieve vaardigheden
- Overmatige emotionaliteit
- Afkeer van het uitvoeren van taken die een bepaalde mentale inspanning vergen
De oorzaken van infantiele hyperactiviteit
Hyperactiviteit is een complexe aandoening waarvan de oorzaken moeilijk te achterhalen zijn. Sommige onderzoeken hebben echter aangetoond dat ADHD kan worden veroorzaakt door genetische factoren, dus het komt vaak voor dat een hyperactief kind in het gezin een familielid heeft met dezelfde symptomen. Daarom kan erfelijkheid een factor zijn waarmee rekening moet worden gehouden, maar niet de enige. In feite kunnen anderen de oorzaak zijn van hyperactiviteit en onoplettendheid bij kinderen, zoals:
- Blootstelling van ouders aan giftige stoffen tijdens het intra-uteriene leven (alcohol, lood, drugs, vervuilende chemicaliën ...)
- Veranderde delen van de hersenen, zoals de rechter prefrontale cortex en de twee smallere basale ganglia
- vroege geboorte
- Relationele problemen in het gezin en/of op school en ongemakkelijke levensomstandigheden: deze situaties kunnen de ontwikkeling van hyperactief gedrag bevorderen bij kinderen die niet in staat zijn om hun ongemak te verwerken, wat dus wordt geuit door impulsieve en ongecontroleerde acties
Hoe om te gaan met hyperactieve kinderen?
Zoals we eerder aangaven, is de ondersteuning van een gespecialiseerde arts in dit soort gevallen van het grootste belang. Het zal deze figuur in feite zijn om ouders en kind op dit pad te begeleiden, te kiezen voor de juiste psychomotorische behandeling en mogelijk een lichte dosering van medicijnen. Geconfronteerd met de diagnose ADHD is het noodzakelijk om de minderjarige te onderwerpen aan cognitieve gedragstherapie en de ouders aan gezinstherapie, ook wel oudereducatie genoemd, een trainingsprogramma gericht op het informeren en opleiden van degenen die zorgen voor hyperactieve kinderen. Naast deze oplossingen zijn er enkele voorzorgsmaatregelen die ouderfiguren moeten nemen bij het beheren van het dagelijks leven bij het omgaan met een kind dat lijdt aan aandachtstekort- en hyperactiviteitsstoornis, hier zijn enkele voorbeelden:
- Blijf kalm en raak niet geïrriteerd, anders loop je het risico zijn zelfvertrouwen en zelfrespect te ondermijnen
- Geef niet te overschrijden grenzen door en vertrouw hem enkele basistaken toe om zijn energie te kanaliseren en waardoor de ontwikkeling van zijn autonomie mogelijk wordt
- Vraag elke keer om bevestiging van het feit dat hij de gegeven instructies heeft begrepen, anders leg je het concept opnieuw uit
- Vermijd hem overmatig uit te schelden, want het is nutteloos om het ongemak van het kind te verergeren
- Doe één verzoek tegelijk op een stevige, beslissende en vooral duidelijke manier
- Straf waar nodig en beloon wanneer attent en beschikbaar
- openlijk spreken
- Rust hem uit met een anti-stressmiddel om zijn hyperactiviteit te ventileren
Een gids voor ouders: te vermijden gedrag
Het opvoeden van een kind kost veel energie, zeker als het kind in kwestie lijdt aan een stoornis als ADHD. Hoewel dit makkelijker gezegd dan gedaan is, is het belangrijk om altijd de controle te behouden en niet tegen een aantal veelvoorkomende fouten aan te lopen. Dit is welk gedrag u moet vermijden als u een hyperactief kind in uw gezin heeft:
- Risicovolle situaties: een hyperactief kind worstelt om zelfbeheersing te behouden, vooral in een chaotische context. Als hij geagiteerd of overweldigd is door emoties die hij niet onder controle kan houden, heeft hij de neiging om overal te rennen en te schreeuwen, waardoor hij onhandelbaar wordt voor de ouders. Om dergelijke situaties te voorkomen, is het het beste om hem niet mee te nemen naar bijzonder drukke en verwarrende plaatsen.
- Schreeuw niet harder: wanneer uw kind last heeft van hyperactiviteit en het gebeurt dat hij u niet gehoorzaamt of rebelleert, weet dan dat het aangaan van een onderhandelingsperspectief totaal nutteloos is. Het verbod of de weigering moet categorisch zijn en op een duidelijke maar rustige manier worden uitgedrukt, om het gevaar van een zenuwinzinking te voorkomen.
- Verlies de controle over je emoties niet: in het bijzijn van een hyperactief kind is het normaal om je hulpeloos te voelen. De verleiding om los te laten, toe te geven aan stress en je schuldig te voelen is groot, maar het is van fundamenteel belang om jezelf te beheersen in het bijzijn van een kind met ADHD, een stoornis waardoor hij nog meer behoefte heeft aan solide punten om op te leunen.
- Vergeet jezelf niet: gezond egoïsme beoefenen en af en toe alleen aan jezelf denken, is essentieel. Wanneer het mogelijk is om de druk op je schouders te verlichten, moet je ontspannen en rusten ... Kortom, een beetje tijd voor jezelf vrijmaken is een veiligheidsklep en een uitlaatklep die niet mag worden verwaarloosd als je te maken hebt met hyperactieve kinderen.
Enkele nuttige lezingen:
- ADHD wat te doen (en niet). Beknopte handleiding voor leerkrachten Neuro- en psychomotorische activiteiten voor kinderen met zelfregulerende tekorten en ADHD
- Kit voor ADHD Hyperactiviteit en onoplettendheid: gebruikshandleiding-Assessment tools-Materials for intervention
- ADHD en huiswerk. Hulpmiddelen en strategieën voor kinderen met zwakke planning, organisatie en aandacht
ADHD en school
ADHD kan de leerprestaties van het kind ernstig aantasten, vanwege de tekorten en onoplettendheid die dit soort stoornissen kunnen veroorzaken. Stil aan je bureau zitten tijdens de les kan een echte nachtmerrie worden voor studenten met hyperkinese in hun kindertijd. Op de lange termijn treden verveling en frustratie op en deze gevoelens kunnen het niveau van agitatie bij het kind verhogen, dat op een verwoede manier begint te bewegen en aanleiding geeft tot zijn eigen impulsiviteit. Dit is waar leraren in het spel moeten komen, wiens interventie, samen met die van de ouders, fundamenteel is voor het succes van het schoolpad, zowel van het kind met ADHD als van zijn leeftijdsgenoten.
Deze worden geroepen om de taken en controles te personaliseren, op te delen in delen en de leerling met aandachtstekort een paar minuten pauze te geven tussen de verschillende eenheden. Verder is er op school geen gebrek aan overleg en samenwerking tussen leerkrachten, ouders en artsen. Samen zullen deze cijfers in staat zijn om een gepersonaliseerd leerplan te ontwikkelen dat het vak kan helpen bij het leren van de concepten en het uitvoeren van schoolactiviteiten. Helaas komt het vaak voor dat deze kinderen door hun impulsief en roekeloos handelen geïsoleerd raken van hun klasgenoten. Om onaangename episodes te voorkomen, heeft de leraar de taak om de leerling te identificeren met wie het kind dat aan deze stoornis lijdt meer in harmonie is om hem zowel op educatief als sociaal vlak te begeleiden en te ondersteunen.
