Germofobie: de angst voor bacteriën komt steeds vaker voor. Hier leest u hoe u het kunt bestrijden.
Germofobie is de onvoorwaardelijke en obsessieve angst voor ziektekiemen en bacteriën, een obsessief-compulsieve stoornis die je dwingt om je handen continu te wassen totdat je sociaal contact vermijdt. Zoals elke fobie kan zelfs kiemfobie vaak worden genezen met behulp van psychologische en cognitieve gedragstherapie en ook met een nieuw bewustzijn. Leer het te overwinnen en te cultiveren door ons advies op te volgen, bekijk de video!
Misofobie: van het Griekse mysos, dirty en phobos, angst
Deze fobie, ook wel het syndroom van Pilatus genoemd, van het beroemde en metaforische "handen wassen" van dit bijbelse personage, kan worden gedefinieerd als germofobie, ook misofobie, bacillofobie en bacterofobie. De term werd bedacht door A. Hammond in 18979, over een geval van obsessief-compulsieve stoornis waarbij de handen met onevenredige zorg en de hele tijd worden gewassen. In de moeilijke periode die we door de pandemische noodsituatie van Covid-19 ervaren, spreken we vaak van germofobie. Gezien de situatie is het juist en normaal dat iedereen zich aan de vastgestelde hygiëneregels houdt, maar op een rationele en logische manier. Misofobie is in feite een ware obsessie met bacteriën, die in paniek verandert op het moment dat men zich realiseert dat men een onhygiënische daad heeft begaan, potentieel gevaarlijk voor besmetting. Op deze momenten zien degenen die aan deze fobie lijden alles in een irrationeel en overdreven licht. Deze fobie heeft een grote invloed op het dagelijks leven, tot het punt dat het een echte psychologische blokkade wordt, wat het leven van de personen die aan deze aandoening lijden en ook van degenen die er dichtbij staan vaak ongeldig en moeilijk maakt. De meest voorkomende symptomen zijn bijna continu en dwangmatig wassen van handen en gezicht, weigering van het gezelschap van anderen uit angst om omgevingen en objecten te delen die mogelijk besmet zijn met virussen of bacteriën, met als gevolg isolatie, minimale gezelligheid en innerlijke conflicten.
Zie ook
Germofobie: oorzaken en manifestaties
De obsessie met bacteriën kan een echte psychische stoornis worden. Vaak gaat deze irrationele angst gepaard met rupofobie, dat is de angst voor vuil als drager van virussen en bacteriën. Degenen die lijden aan germofobie proberen obsessief weg te blijven van alle ziektekiemen die hen meer of minder ernstig kunnen schaden, voor het geval ze enige vorm van voorzorg verwaarlozen. De kiemfoob heeft de neiging om duidelijk vooraf bepaald hygiënisch gedrag aan te nemen, waarbij ze hun handen wassen met een onaanvaardbare en vaak schadelijke en contraproductieve frequentie. Degenen die aan deze fobie lijden, proberen zich met soms obsessieve voorzorgsmaatregelen te beschermen tegen het risico op infecties of besmetting door verschillende virussen en bacteriën. Heel vaak zijn mensen die al last hebben van angst, depressie, paniekaanvallen, die duidelijk een grotere aanleg hebben voor dit soort problemen, het slachtoffer van deze psychische stoornis. Zowel dit soort aanleg als trauma's uit de kindertijd of recentere traumatische gebeurtenissen kunnen het ontstaan van deze fobie bevorderen, in die zin dat ze het grootste risico lopen.De moeilijke situatie die we vandaag ervaren, al meer dan een jaar, met de Covid-pandemie het is zeer veranderlijk en precair, met verschillende soorten economische problemen die depressie en onzekerheid veroorzaken, met de beukende en dissonante aanbevelingen van virologen via sociale media en tv of met nepnieuws, het kan niet anders dan een andere trigger van deze pathologie zijn , waarmee sinds de beginfase serieus rekening moet worden gehouden.
Therapieën voor germofobie of misofobie
Germofobie is deels een van de obsessief-compulsieve psychische stoornissen: de persoon moet absoluut zijn handen ontsmetten om zijn angst te kunnen kalmeren, wanneer de lente van angst in hem springt. Germofobie of misofobie kan levensveranderend zijn; voor sommigen is het een echte marteling, die stemming en karakter verandert, relaties met vrienden, familieleden, kennissen en met de wereld van werk beïnvloedt, dagelijkse activiteiten conditioneert en vooral een innerlijk conflict creëert binnen het subject dat genegenheid is, die vaak bewust is van het visualiseren van wat normaal is op een abnormale, overdreven, overdreven manier. Schoonmaken en hygiëne kunnen een nachtmerrie worden, net als elk contact met mogelijk besmette en gevaarlijke voorwerpen of mensen. De manifestaties zijn gevarieerd. Naast het constant en grondig wassen van je handen en het schoonmaken van de planken, is er nog iets anders: kom niet vaak in drukke omgevingen, leun niet op oppervlakken die niet zijn gedesinfecteerd, raak geen dieren aan, laat anderen hun persoonlijke spullen niet gebruiken ., weiger ze te delen op openbare plaatsen, zoals een kapper of een kledingwinkel, loop met desinfecterende doekjes in je zak of tas om jezelf continu te ontsmetten. Angst kan ook de vorm aannemen van echte paniekaanvallen, met overmatig zweten, maagklachten, beklemd gevoel op de borst, tachycardie, trillen van de benen, gevoel van verstikking.
De behandeling bestaat erin "een therapie onder ogen te zien met de hulp van een psycholoog, die zal proberen de patiënt tot het besef te brengen dat er niets rationeels aan zijn angst is. En ook dat het onmogelijk is om zichzelf in alle opzichten te vrijwaren van waarschijnlijke bacteriële en virale infecties. Het zal hem ertoe brengen om alleen normale voorzorgsmaatregelen te nemen, niet overdreven om zijn angsten te kalmeren, zodat hij geleidelijk zijn evenwicht en vertrouwen terugkrijgt, zijn buitensporige emoties in toom houden. Alleen in meer ernstige gevallen moet psychologische therapie ondersteund worden door een medicamenteuze behandeling voorgeschreven door een neuroloog op basis van anxiolytica en antidepressiva. Als therapie voor deze aandoening is er de cognitief-gedragsmatige therapie die ook contact met vuil omvat om de angst te overwinnen. Zelfs als de ondersteuning van de psycholoog essentieel en onvervangbaar is, is het belangrijk dat degenen die aan germofobie lijden deze ook delen met hun naasten en hun probleem niet in zichzelf opsluiten, met het risico het steeds meer te vergroten, tot het punt van verlies zijn echte proporties. . Hij moet er ook in slagen met geleidelijke zelfbehandeling zijn angst voor virussen en bacteriën en alle vormen van besmetting en besmetting te normaliseren. De arts zal de proefpersoon ervan bewust maken dat niet alle bacteriën echt slecht zijn, zoals de term misofobie zegt, en dat vaak het overmatige gebruik van ontsmettingsmiddelen ook bacteriën doodt die op hun beurt het menselijk lichaam ontdoen van andere, meer gevaarlijke bacteriën en op hun beurt niet langer hem de kans geven om voldoende antistoffen aan te maken.
Jeugd of recent trauma
Een punt van relevant belang voor dit onderwerp is de opvoeding die hun ouders aan kinderen geven. Een ding is om ze van jongs af aan te laten wennen aan zorgvuldige en constante hygiëne en een ander is om ze te hameren, bang te maken, de vreselijke gevolgen te voorzien die ze zullen hebben niet voortdurend hun handen wassen, iets aanraken dat niet perfect schoon is of verstrooid een vinger in hun mond steken zonder deze eerst te desinfecteren, zelfs als er "geen" epidemie aan de gang is. Kinderen kunnen niet anders dan een trauma oplopen door het feit dat vaak wordt een "onderwijs gegeven dat denkt het doel te bereiken om hen te beschermen door hen bang te maken met beelden van ernstige en verwoestende infecties. Van hieruit kan bij het kind ofwel een totale rebellie tegen de wil van degenen die hem opvoeden ontstaan, ofwel een fobie die hij in de loop van zijn leven met moeite op zijn schouders zal dragen. Ongetwijfeld is een redelijke angst voor virussen en infecties normaal, omdat de ziekten die door deze micro-organismen worden veroorzaakt niet te onderschatten zijn en preventie altijd het beste medicijn is. Men moet echter zeker geen slaaf worden van angst en gedomineerd worden door een irrationele paniek, maar zich beperken tot het nemen van de nodige voorzorgsmaatregelen.Ook moet er rekening mee worden gehouden dat de overmatige bescherming van kinderen tegen vuil, evenals tegen verkoudheid en sportactiviteiten, versterkt hun immuunsysteem niet en maakt ze daarom als volwassene kwetsbaarder en vatbaarder voor het oplopen van verschillende soorten allergieën, virale of bacteriële infecties. De gewoonte om de grond en het stof niet aan te raken, niet te zweten, gifstoffen uit te stoten, altijd goed bedekt te zijn uit angst om verkouden te worden of besmet te raken bij de eerste niesbui van een ander, maakt hen niet alleen psychologisch onzeker, maar ook eigenlijk vatbaarder om ziek te worden van een slechte immuniteit of een gebrek aan gewoonte om in contact te komen met bepaalde stoffen.
Veel mensen, die in de realiteit ontdekken dat ze gemakkelijk infecties oplopen of vaak onderhevig zijn aan verschillende soorten ontstekingen, worden angstiger en angst maakt dat ze op een overdreven manier bang zijn voor huidige gebeurtenissen, en ze bekijken ze vanuit het perspectief van negatieve ervaringen die ze in het verleden hadden in hetzelfde veld. Psychologische therapie moet de patiënt helpen begrijpen dat het in contact komen met ziektekiemen en bacteriën niet gevaarlijker is dan andere pathologieën of gebeurtenissen. Het is inderdaad angst die de immuunafweer van het lichaam verlaagt, het ontstaan van pathologieën vergemakkelijkt en vooral de genezingstijd beïnvloedt. Een optimistische en positieve houding stimuleert serotonine, verlicht pijn, dus een goede manier van omgaan met ziektes helpt om sneller te genezen.
