Wat houdt placenta-abruptie in en hoe in te grijpen?

Symptomen van placenta-abruptie

Is er een manier om op te merken dat placenta-abruptie optreedt?Ja, u moet op de volgende symptomen letten:

• vaginale bloeding, die mogelijk niet aanwezig is
• verharde baarmoeder en sterke en aanhoudende weeën
• buikpijn bij elke samentrekking, die zich naar de rug kan uitstrekken.

Bloedverlies treedt mogelijk niet op als het losraken zich in het centrale deel van de placenta bevindt. In dit geval infiltreert het bloed in feite de baarmoeder in plaats van een weg naar buiten te vinden.
Dit wil niet zeggen dat als je geen of weinig verliezen hebt, je de situatie moet onderschatten.
Probeer ook op de bewegingen van de foetus te letten: als je als moeder het gevoel hebt dat de baby minder beweegt dan normaal, is het beter om meteen je arts te raadplegen of naar de eerste hulp te gaan voor een grondig onderzoek. Het kan zijn dat het niets is, of dat er andere, minder ernstige oorzaken in het spel zijn, maar het is altijd het beste om te controleren.
Als de placenta-abruptie klein is of in ieder geval langzaam verloopt, is het toch nodig om verdere en specifieke medische controles te ondergaan: de situatie kan een groeiachterstand of een verminderde hoeveelheid vruchtwater aan het licht brengen die niet voldoende is voor de foetus.

De onderliggende oorzaken van placenta-abruptie

Het is altijd erg moeilijk om te begrijpen wat een placenta-abruptie veroorzaakt. Tot de bekendste behoren zeker buiktrauma, na auto-ongelukken of per ongeluk vallen. Hier is een lijst met andere factoren waarmee u rekening moet houden:

• aanleg (abruptie van de placenta die al bij eerdere zwangerschappen is opgetreden)
• verslaving aan roken
• leeftijd van de moeder ouder dan 35/40 jaar
• baarmoeder infecties
• hypertensie
• tweelingzwangerschap, wat leidt tot overmatige uitzetting van de baarmoeder, evenals de aanwezigheid van grote hoeveelheden vruchtwater
• gebruik van cocaïne en andere drugs

Loslating van de placenta: wat het betekent voor de moeder en de baby

Wat de baby betreft, wordt een minimale placenta-abruptie niet als gevaarlijk voor hem beschouwd, maar de situatie moet constant worden gecontroleerd. Wanneer daarentegen de placenta massaal loskomt, krijgt de baby niet langer voldoende voedingsstoffen en zuurstof, wat resulteert in foetaal lijden met zelfs aanzienlijke groeibeperkingen, tot aan de dood in utero. De "enige uitweg", maar die risico's met zich meebrengt, is vroeggeboorte.
Wat de moeder betreft, echter, als de abruptie van de placenta gepaard gaat met aanzienlijk bloedverlies, is een bloedtransfusie noodzakelijk.
Als het bloeden na de bevalling aanhoudt, moet de baarmoeder worden verwijderd (hysterectomie).
Voor moeders die een placenta-abruptie hebben gehad, kunnen er langetermijngevolgen zijn. Al met al moet worden gewezen op het hoge risico op sterfte door hart- en vaatziekten.

Diagnose en interventie

Om een ​​placenta-abruptie te diagnosticeren, is het noodzakelijk om naast de klassieke klinische analyses een echografie te ondergaan. Als het loslating goed zichtbaar is, kan echografie het identificeren; in andere gevallen is een klinische diagnose noodzakelijk.

Hoe is het gedaan?

• Als de kloof minimaal is

Als de situatie niet ernstig is, de placenta-abruptie minimaal is en de foetus geen tekenen van angst vertoont, kun je proberen de tijd te nemen en te kijken wat er gebeurt. Ziekenhuisopname kan nodig zijn om de moeder constant te controleren. Als aan de voorwaarden voor een spoedgeboorte is voldaan, wordt geprobeerd corticosteroïden aan de foetus toe te dienen om de rijping van de foetale longen te bevorderen.

• Als de abruptie van de placenta volledig of bijna volledig is

Als de situatie daarentegen kritiek is en de placenta volledig of bijna is losgekomen, is de kans groot dat de foetus tekenen van lijden vertoont: de enige mogelijkheid in deze gevallen is een spoedkeizersnede.

Is het mogelijk om placenta-abruptie te voorkomen?

Placenta-abruptie is een aandoening die voorkomt bij "1% van de zwangerschappen, dus gelukkig kan het als een zeldzame gebeurtenis worden beschouwd. Maar er is nog een ander interessant feit: de meer ernstige vormen, die een bijna volledige loslating van de placenta inhouden en kunnen leiden tot foetale overlijden in utero, zijn nog zeldzamer en treffen vrouwen bij één geboorte elke 800-1600.
Er is geen preventieprotocol dat moet worden gevolgd om placenta-abruptie te voorkomen, het spreekt voor zich dat het de bedoeling van de toekomstige moeder moet zijn om zich te onthouden van roken, drugs en andere risicofactoren die we in de vorige paragrafen hebben genoemd. Het is ook waar dat als er predisponerende aandoeningen zijn (bijvoorbeeld: tweelingzwangerschappen of hypertensie), de zwangerschap zeer zorgvuldig moet worden gevolgd, met frequente en gerichte controles.

Veelgestelde vragen over placenta-abruptie

Betekent het hebben van een lage placenta dat je meer risico loopt op een placenta-abruptie?

Als je gediagnosticeerd bent met een lage placenta, voordat je in paniek raakt en denkt dat dit betekent dat het gemakkelijker voor je is om in onthechting te gaan, lees dan hieronder. De lage placenta bestaat uit het inbrengen van het placentaire membraan in het onderste deel van de baarmoeder, bij de baarmoederhals. Naarmate de zwangerschap vordert en de foetus groeit, heeft de onderste placenta de neiging om naar boven te worden "getrokken", waardoor het geboortekanaal wordt vrijgemaakt. Er is dus geen correlatie tussen lage placenta en het risico op loslating.

De voortijdige loslating van de placenta treedt op wanneer deze loskomt van de baarmoederwand waaraan deze is "verankerd". Dit gebeurt meestal na de eerste 20 weken van de zwangerschap. Symptomen kunnen vaginale bloedingen en/of hevige buikpijn zijn. Als het loslaten eerder optreedt, is het meestal nooit ernstig, en een beetje rust en continue medische controle zijn voldoende om elk probleem te voorkomen.

Als de placenta eenmaal is losgemaakt, kan deze niet genezen. Als de loslating licht is en geen risico's voor de foetus met zich meebrengt, kunt u met enkele kleine voorzorgsmaatregelen en continue medische bezoeken de zwangerschap zonder problemen uitvoeren. Als de kloof groter is, zal uw arts u naar een pad van gerichte zorg en behandeling verwijzen.