De korte echtscheiding: alles over hoe het werkt en hoe je het krijgt
Wet nummer 55 van 6 mei 2015 introduceerde een "belangrijke nieuwigheid in ons rechtssysteem: het is een korte echtscheiding, waarvoor zes tot twaalf maanden voldoende is om definitief afscheid te nemen. De wet op de korte echtscheiding was een wet die met schroom werd afgewacht door scheiden omdat het de tijd om de huwelijksband te ontbinden aanzienlijk verkort Zit je in een crisis met je partner, ontdek dan hoe je dit kunt oplossen door de video te bekijken.
Hoe de korte echtscheiding werkt
Op 6 mei 2015 werd met wet nummer 55 in Italië de mogelijkheid om snel te scheiden ingevoerd. Het duurt zes tot maximaal twaalf maanden om de huwelijksband te ontbinden. Deze bepaling wijzigde artikel 3 van de echtscheidingswet (wet 898 van 1970), maar het is geen echte verandering ten opzichte van de wet die de gezamenlijke (of gerechtelijke) echtscheiding regelt. Het veranderde eenvoudig sectie 3 van deze wet uit 1970 door nieuwe (kortere) termijnen voor echtscheiding vast te stellen.
Vóór de hervorming van 2015 bepaalde de wet namelijk dat voor het echtscheidingsverzoek de echtscheidingen ononderbroken moesten worden voortgezet gedurende ten minste drie jaar vanaf het moment van de eerste verschijning van de echtgenoten voor de rechtbank. Sinds de hervorming is ingevoerd, zijn de termijnen echter zeer kort geweest en is er een verschil vastgesteld tussen gerechtelijke en consensuele scheiding.
Volgens artikel 150 van het burgerlijk wetboek moet het paar, alvorens definitief te scheiden, scheiden. Slechts in zeldzame en ernstige gevallen is het mogelijk om rechtstreeks tot echtscheiding over te gaan, terwijl in 90% van de gevallen de procedure voorziet in scheiding van tafel en bed. van twee soorten: gerechtelijk of consensueel.
Scheiding van tafel en bed veronderstelt een conflictsituatie tussen de echtgenoten die zich tot de rechter wenden, aangezien zij geen onderlinge overeenstemming hebben bereikt. Er wordt gevraagd wanneer er zich feiten of situaties voordoen die het samenwonen onmogelijk maken.
Terwijl de scheiding met wederzijds goedvinden een overeenkomst veronderstelt tussen de echtgenoten, die bemiddeling zoeken bij de verdeling van de goederen en over de methoden voor de zorg voor de kinderen die met hetzelfde doel, namelijk scheiden, worden behartigd. In beide gevallen moet het paar echter voor de rechter verschijnen, omdat een niet-goedgekeurde scheiding met wederzijds goedvinden nog steeds slechts een feitelijke scheiding is.
Vóór de hervorming van korte echtscheidingen konden de termijnen voor de overgang van scheiding tot echtscheiding zelfs vijf jaar zijn, terwijl deze nu veel korter zijn geworden. Als de scheiding met wederzijds goedvinden was, is het in feite mogelijk om te scheiden sinds zes maanden zijn verstreken vanaf de datum van de eerste verschijning in de rechtbank of vanaf de handtekening voor de scheiding.
Als de scheiding echter gerechtelijk was, is de termijn voor echtscheiding één jaar vanaf de datum van verschijning van de echtgenoten voor de president van het Hof.
Welke documenten zijn nodig om te scheiden?
Om beroep aan te tekenen bij het Hof en zo de beëindiging van de burgerlijke verplichtingen van het huwelijk te verkrijgen, is het noodzakelijk om deze documenten te overleggen:
- het uittreksel voor de samenvatting van de huwelijksakte tussen de twee echtgenoten
- het attest waaruit de gezinssituatie van beide echtgenoten blijkt
- de verklaring van woonplaats van beide echtgenoten
- de kopie van het homologatiedecreet of het vonnis tot scheiding van de rechtbank
- de belastingaangiften van beide echtgenoten
Wat is de procedure voor het verkrijgen van een korte echtscheiding?
Dit is de procedure voor het verkrijgen van een echtscheiding met wederzijds goedvinden:
- In geval van gezamenlijke echtscheiding bij de rechtbank (art.4, co. 16, wet 898/1970) dienen de echtgenoten, via hun advocaat (de advocaat kan voor beiden uniek zijn), beroep in bij de rechtbank waarin zij uitleggen wat de voorwaarden zijn van wie zij zouden willen scheiden, zowel uit economisch oogpunt als uit dat van het gezag over de kinderen.
- Vervolgens wordt één enkele hoorzitting gehouden voor de president, die nagaat of de tussen de echtgenoten overeengekomen voorwaarden in overeenstemming zijn met de wet en het welzijn van de kinderen.
- De rechtbank bekrachtigt de overeenkomst.
Hier is de procedure bij echtscheiding met begeleide onderhandeling (D.L.n.132 / 2014):
- De echtgenoten bekrachtigen een echtscheidingsconvenant dat zij ondertekenen ten overstaan van hun respectievelijke advocaten, die zich ertoe verbinden dit aan de rechtbank te doen toekomen.
Samen scheiden:
- Zoals in het vorige geval geven de echtgenoten de aard van hun akkoord aan de ambtenaar van de burgerlijke stand aan en ondertekenen ze het in zijn aanwezigheid. Het is echter niet mogelijk om van deze mogelijkheid gebruik te maken als de echtgenoten een onroerendgoedoverdracht tussen hen zijn overeengekomen of als er minderjarige of niet zelfvoorzienende kinderen zijn. Mochten deze omstandigheden zich voordoen, dan zullen zij voor de rechter moeten verschijnen of gebruik moeten maken van begeleid onderhandelen.
Is de advocaat altijd nodig?
Soms vragen stellen zich af of het altijd nodig is om een advocaat in te schakelen om uit elkaar te gaan. Het hangt af van de gevallen:
- Als de echtscheiding in de rechtbank plaatsvindt, is het altijd nodig om een advocaat in te schakelen, en dit geldt voor beide echtgenoten. Ze kunnen echter beslissen of ze elk een advocaat raadplegen of dat ze voor beide een beroep doen op één advocaat.
- Bij echtscheiding met begeleide onderhandeling wordt de overeenkomst tussen de echtgenoten noodzakelijkerwijs gesloten voor de advocaten, daarom is hun aanwezigheid absoluut noodzakelijk. Eén kan echter voor beide voldoende zijn.
- Daarentegen is een advocaat niet vereist bij de echtscheiding in de gemeente.
- In het geval van een gerechtelijke echtscheiding moet het paar elk een advocaat hebben, omdat het een echte oorzaak is.
