Marta Cartabia: de eerste vrouw aan het hoofd van het Grondwettelijk Hof

"Ik heb een kristal gebroken, ik hoop een voorloper te zijn. Ik hoop in de toekomst te kunnen zeggen, zoals de Finse neopremier deed, dat leeftijd en geslacht voor ons niet meetellen. Omdat ze in Italië nog steeds "een beetje belangrijk zijn" .

Met deze woorden becommentarieert Marta Cartabia haar benoeming tot president van het Grondwettelijk Hof met 14 stemmen voor op 15 (alleen maar omdat ze zich van stemming heeft onthouden). In Italië is het de eerste keer dat deze functie wordt bekleed door een vrouw die met haar 56 jaar ook de jongste van alle presidenten tot nu toe is. In 1987 studeerde ze af in de rechten met een proefschrift over Europees staatsrecht en in 2011 werd ze benoemd tot rechter van het Grondwettelijk Hof door de toenmalige president van de Republiek Giorgio Napolitano, voor de derde keer een vrouw na Fernanda Contri en Maria Rita Saulle. Ze is moeder van drie en katholiek en doceert constitutioneel recht aan de Bicocca-universiteit van Milaan. In zijn schat aan ervaring kunnen we jaren van onderzoek, vooral in de Verenigde Staten, en lesgeven aan verschillende Italiaanse universiteiten opnemen.

Afgelopen zomer was er sprake van haar toen haar naam werd voorgesteld als mogelijke premier voor een overgangsregering. Ook al is het voorstel niet werkelijkheid geworden, Italië is dichter dan ooit bij het toewijzen van deze functie aan een vrouw gekomen.

Het feit dat een vrouw is geselecteerd voor de rol van voorzitter van het Grondwettelijk Hof is het signaal dat het evenwicht waarop de door mannen gedomineerde samenleving is gegrondvest langzaamaan aan het instorten is en dit wekt de hoop op een politieke toekomst in naam van gendergelijkheid .

Cartabia is de belichaming van de multitaskende vrouw die in staat is om gezin en carrière te combineren, zonder haar hobby's op te geven, waaronder frequente bezoeken aan San Vittore-gevangenen, joggen, wandelen en een passie voor muziek die varieert van opera tot rock. Bij alfemminile hopen we dat dit slechts het begin is van een rooskleurige en vooral roze toekomst.