Gedichten over de winter: de 15 mooiste teksten en kinderliedjes over dit seizoen
De langzame val van de sneeuwvlokken. De witte vlakte die het landschap bedekt. De rust van de nacht waar elk geluid van mens en natuur tot zwijgen wordt gebracht De vreugde en glimlach van kinderen tijdens de dagen van december Dampende kopjes thee of chocolade, gekleurde wollen truien en huizen versierd voor Kerstmis Er zijn veel elementen die de winter onderscheiden , het seizoen dat ons vergezelt aan het einde van het ene jaar en aan het begin van het volgende.
Al deze aspecten zijn de dichters van vroeger en nu nooit ontgaan. Zo hebben we de mooiste gedichten en kinderliedjes over de winter verzameld om de onnavolgbare winterse sfeer te ervaren door de woorden van de grote auteurs.
Zie ook
15 gedichten over de herfst om het bladerseizoen te vieren
Roberto Piumi, De winter
Een van de kindergedichten - en niet alleen - over de winter is zeker deze van Roberto Piumini. De auteur illustreert hoe de natuur zich presenteert tijdens het winterseizoen, wanneer het een onmiskenbaar aspect krijgt.
Wanneer de aarde
het is koud en hard,
ziet eruit als een krijger
met harnas
wanneer het sluit
bij ijs en vorst,
als ze naakt zijn
planten in de lucht
en de kraaien
boven de sneeuw
ze zien eruit als vlekken
in je schrift:
dit is winter.
Emily Dickinson, De sneeuw die zich nooit ophoopt
In dit gedicht beschrijft de auteur een nachtelijke sneeuwval die zo overvloedig is dat hij volledig bedekt waarop hij valt. Het doet haar denken aan de komst van februari en dus aan de koudste periode van het jaar. In werkelijkheid is het een "tijdelijke" sneeuw , die niet achterblijft en niet ophoopt, maar oplost.
De sneeuw die zich nooit ophoopt -
De voorbijgaande, geurige sneeuw
Dat komt maar één keer per jaar
Soft s "legt nu op -
Zoveel doordringt de boom
's Nachts onder de ster
Het is zeker de Februaripas
Ervaring zou zweren -
Winter als een gezicht
Wat kenden we sober en oud
Gerepareerd in alles behalve Solitude
Uit het "Alibi van de natuur -
Was elke storm zo lief
Waarde zou niet hebben -
Wij kopen daarentegen - Straf is goed
Hoeveel dichter bij het geheugen.
Oscar Wilde, Het is midden in de winter
De dichter schetst een winterlandschap met de natuur die erin leeft. Mannen voelen zich alleen in de verte: op de voorgrond staan de dieren en hun manier van omgaan met de wintervorst.
Het is hartje winter, de bomen zijn kaal
behalve waar de kudde toevlucht zoekt
kruipend onder de dennen.
De schapen blaten in de modderige sneeuw
leunend tegen het hek. De stal is gesloten
maar kruipend komen de bevende honden naar buiten,
ze dalen af naar de bevroren stroom. Terugbrengen
neerslachtig terug. Verpakt in een zucht
het lijken de geluiden van de wagens, de kreten van de herders.
De kraaien krijsen in onverschillige kringen
rond de bevroren hooiberg. Of ze hurken
op de druipende takken. Het ijs breekt
tussen het riet van de vijver waar de roerdomp met zijn vleugels klappert
en zijn nek uitstrekkend kakelt hij naar de maan.
Een arme haas huppelt over de weilanden,
kleine angstige donkere vlek
en een verloren zeemeeuw, als een plotselinge windvlaag
van sneeuw, schreeuwt hij tegen de lucht.
Gianni Rodari, op de sneeuw
Gianni Rodari beschrijft een typische winterochtend waarop kinderen buiten gaan spelen met de vers gevallen sneeuw, een kinderlijk beeld dat ons terug in de tijd neemt.
In de winter, als het valt
sneeuw en maakt het gazon wit
en verbergt de straten
onder de bevroren mantel,
voor kinderen, avonturiers
vanuit het hart zonder angst,
er zijn geen paden nodig
om het avontuur te proberen:
ze marcheren stoutmoedig waarheen
de sneeuw is intact,
nieuwe paden openen
in de wattenwoestijn.
Maar de grootte van de voeten
de sneeuw zal blijven
kinderen begeleiden
thuis, als mama belt...
Ada Negri, De sneeuwdans
De dichter beschrijft de langzame afdaling van sneeuw tijdens de nacht. Het is alsof de wereld stopt terwijl de vlokken stil op de grond rusten, wat een bijna dromerig scenario oplevert.
Op de velden en op de wegen
stil en licht
wervelend, de sneeuw
valt.
Dans de witte flap
in de wijde speelse lucht,
Dan rust hij op de grond
moe.
In duizend bewegingsloze vormen
op daken en schoorstenen,
op de stenen en tuinen
hij slaapt.
Overal is vrede;
gesloten in diepe vergetelheid,
onverschillig de wereld
is stil.
Umberto Saba, Sneeuwbloem
De auteur van Triëst verbeeldt zich in deze tekst hoe de sneeuwvlokken voor het eerst op aarde kwamen, met als resultaat een eenvoudig, lief en ontroerend gedicht.
Vanuit de hemel alle engelen
ze zagen de dorre velden
zonder bladeren of bloemen
en ze lezen in de harten van kinderen
die van witte dingen houden.
Ze schudden hun vleugels moe van het vliegen
en toen daalde het lichtjes licht
de bloemrijke sneeuw.
Aldo Palazzeschi, Pastel van verveling
In dit gedicht beschrijft Palazzeschi een klassiek winters tafereel in slow motion, waarin de natuur en de geluiden die ze waarneemt worden geschetst. Hij is niet verrast door enig gevoel van vreugde en geluk, maar alleen verveling voor die dag die nooit lijkt te eindigen.
Van het grijs van de dichte mist
cipressen schijnen door
zwarte schaduwen
mist sponzen.
En van ver weg langzaam zwaaiend
het resultaat is een bijna uitgedoofd belgeluid.
Verder weg
een trein passeert brullend.
Carla Piccinini, Winter
In dit kinderliedje legt de dichter de effecten van de winter op de natuur uit.
Maar wat is er gebeurd?
Kijk om je heen!
Kale bomen
en kort de dag.
Oh wat koud
langs de wegen
misschien binnenkort
De sneeuw valt.
Met deze kou
binnen blijven we
en een refrein
samen zingen we.
Attilio Bertolucci, De sneeuw
In de winter lijkt de tijd te vertragen.Deze sfeer roept verschillende reflecties op, zoals die van Bertolucci in dit gedicht zoals hij zich de afgelopen jaren herinnert.
Hoe de sneeuw weegt op deze takken
hoe de jaren wegen op de schouders waar je van houdt.
De winter is het duurste seizoen,
in zijn licht kwam je me ontmoeten
van een middagslaapje, een bittertje
haarlok op de ogen.
De jaren van de jeugd zijn verre jaren.
Gianni Rodari, Eerste vorst kinderliedje
De beroemdste auteur van kinderrijmpjes voor kinderen in het Italiaans kon niet anders dan ons een klein werkje met een winterthema van hem geven.
Kinderliedje van de eerste vorst
bevriest de sneeuw die uit de lucht is gevallen
bevriest het kraanwater
bevriest de bloem in zijn pot
bevriest het touw van het paard
bevriest het beeld op het voetstuk.
Willem Blake, Alle "winter"
Dit gedicht maakt deel uit van de bundel Liedjes van de seizoenen en de fundamentele aspecten van zijn poëzie zijn te vinden: donkere en mysterieuze scenario's, bovenmenselijke wezens en onherbergzame klimaten, dit is winter volgens William Blake.
O winter! Slash uw onvermurwbare deuren:
Het noorden is van jou; daar in de diepe aarde die je hebt opgericht
Je donkere verblijfplaats. Niet schudden
Uw daken, noch de kolommen met uw ijzeren strijdwagen.
Hij luistert niet naar mij en op de wijd open afgrond
Rol zwaar. Zijn stormen woeden;
In een stalen omhulsel durf ik mijn ogen niet op te slaan
Omdat hij zijn scepter hoog boven de wereld heeft geheven.
Kijk! Een afschuwelijk monster, wiens huid kleeft
Met zijn sterke botten loopt hij over de kreunende rotsen:
Hij brengt alles tot zwijgen, en zijn machtige hand
Strip de aarde, en bevries het fragiele leven.
De zeeman neemt zijn plaats in op de kliffen
Hij huilt tevergeefs. Arme duivel! Hij gaat ermee om
De stormen, totdat de lucht lacht en het monster
Hij keert schreeuwend terug naar zijn grotten op de berg Hekla.
Ada Negri, Winter zon
In dit gedicht focust de schrijfster op een van haar reflecties die ontstond op nieuwjaarsdag.Met het begin van het nieuwe jaar denkt ze al aan maart en de lente, ondanks dat het landschap om haar heen dat van de winter blijft.
Nieuwjaar: zo zacht, en hoeveel zon!
Ik adem al maart, in dit licht
van goud, waarvan ik weet dat het kort en leugenachtig is. En ik lach
tegen de leugen, ik geniet ervan; en ernaar toe
Ik warm op, zoals pruimen- en kastanjebomen
sommige edelstenen verschijnen in een opwelling,
in de zekerheid dat hij morgen zal sterven
voor het openen. Knoppen zonder bloem
op de takken en in mijn hart,
vreugde van een dag, bewust van het leven
maar voor een dag!
Het maakt niet uit. Het is vreugde.
Luigi Ruber, Sneeuw
In dit ogenschijnlijk eenvoudige gedicht schetst Ruber een typisch winterscenario waarbij de witte sneeuwvlakte alles wat hij tegenkomt bedekt.
Gisteren op de hoge heuvel,
vandaag in de geploegde vlakte,
de sneeuw ligt op de kluiten
en bedekt wat gezaaid is
"Goede oogst
van tarwe!".
maakt het voorzienige juk.
Maar een mus
tevergeefs
zoek de groefvriend.
En spring lichtjes
en hij lijkt bijna moe,
kleine zwarte stip
boven het immense wit.
O. Stork, Kinderrijmpje Als het regent
Een van de meest bekende kinderliedjes met winterthema. Als het koud is, neemt ieders verlangen om naar buiten te gaan af, zowel voor volwassenen als kinderen maar ook voor dieren, toch?
Als het langzaam regent, langzaam
en het is koud en winderig
het kind is in huis
het vogeltje in zijn nest
de kleine hond in de kennel
mijn kitten bij het vuur
de kleine muis in de studeerkamer...
En de kikker zonder paraplu?
Onder de paddestoel is het prachtig!
Het regent, het regent, je hebt een paraplu nodig
Ik hoop dat het mooie weer terugkomt!
Anton Tsjechov, De geur van de winter
De winter laat zich al voelen voordat hij arriveert, omdat hij in de lucht kan worden gevoeld. Het is dus onmogelijk om het uit te stellen: je hoeft het alleen maar te verwelkomen, met zijn koude en ijzige nacht.
In het begin was het mooi weer,
kalm. kakelde de
lijsters en in de moerassen iets levends
het maakte een buzz, alsof
blaas in een lege fles.
Een houtsnip vloog voorbij en
in de lucht met vrolijke geruchten.
Maar toen in het bos het deed
duisternis en een wind blies uit het oosten
koud en doordringend, alles was stil.
Over de plassen strekten ze zich uit
naalden van ijs.
Het bos werd grauw, eenzaam.
Ja, je ruikt de winter.
