Je alleen voelen: hoe je je minder alleen en verdrietig voelt te midden van zoveel mensen
Je alleen voelen is een aandoening die veel mensen gemeen hebben. Velen voelen zich eenzaam en verdrietig te midden van zoveel mensen of zelfs in het gezin, om nog maar te zwijgen van de eenzaamheid die ons kan overkomen na het einde van een verhaal. Als we dit gevoel vanuit het oogpunt van psychologie beschouwen, is het niet verwonderlijk dat het zo wordt gedeeld, en als je denkt dat je de enige bent die lijdt, heb je het helemaal mis!
Je alleen voelen is een probleem dat vandaag de dag lijkt te worden versterkt in vergelijking met het verleden. We leven steeds dichter en drukker, maar we werken of handelen steeds meer in eenzaamheid, opgesloten in virtuele ruimtes die een groot deel van onze dagen in beslag nemen. Vaak heeft het meer mogelijkheden voor uitwisseling of links van virtuele aard dan echt, en hoewel er aan de andere kant van het scherm een persoon van vlees en bloed kan zijn, als we de communicatie afsluiten, bevinden we ons alleen, in onze bubbel .
Je alleen voelen kan een direct gevolg zijn van een behoefte aan authentieke relaties die we misschien niet hebben. We voelen de behoefte om te delen met iemand die fysiek voor ons aanwezig is en op wie we al ons vertrouwen kunnen stellen, maar waarom kunnen we hem niet vinden en, zelfs als we tussen zoveel mensen zijn, voelen we ons uiteindelijk alleen in de zelfde manier? Zijn wij niet het probleem? Het weinige vertrouwen dat we in onszelf hebben of misschien onze angst om lief te hebben, zoals onderstaande video uitlegt?
Eenzaam en verdrietig voelen: wat betekent het in de psychologie?
Onze psyche lijdt nooit zonder geldige reden. Er is altijd een mechanisme dat ons lijden rechtvaardigt. Alleen voelen heeft ook een betekenis en een precieze functie in de psychologie. Alleen voelen dient om ons verlangen aan te wakkeren om contact te maken met anderen met het oog op onze eigen overleving.
De mens is een sociaal dier, zoals Aristoteles zei, en om te overleven en zich minder kwetsbaar te voelen, moet hij banden smeden met andere mensen.Het alleen voelen dient om ons eraan te herinneren dat we de ander nodig hebben, dat we niet alles alleen kunnen doen.
Het is geen toeval dat eenzaamheid verschrikkelijke gevolgen kan hebben die onze eigen gezondheid in gevaar brengen. Als het chronisch wordt, kan het leiden tot de ontwikkeling van stress, angst, psychose, depressie, zelfmoordneigingen, vroegtijdige veroudering en hart- en vaatziekten. In de beste gevallen is er "gewoon" een depressieve neiging, met een verminderd zelfbeeld, onterechte angsten of woede-uitbarstingen. Het is dus een toestand waarover het goed is om geen grappen te maken en die ons er allereerst toe moet brengen na te denken over onszelf.
Je alleen voelen te midden van zoveel mensen: dit is wat je moet doen om te reageren!
Je alleen voelen is helemaal niet prettig, vooral niet als dit gevoel ontstaat als je te midden van veel mensen bent, omringd door veel mensen. Wat te doen dan als het gebeurt? Probeer allereerst te reageren! Als je in bed of in een fauteuil blijft gericht op dat donkere gevoel, verandert er nooit iets. Het beste wat je kunt doen is gewoon ... alles doen! Het is natuurlijk beter als je een aantal hobby's of activiteiten kiest die je in contact kunnen brengen met andere mensen: een groepssport, een cursus in de sportschool, een "vrijwillige vereniging, zelfs een bijbaan ... altijd beter dan blijven er bij nadenken over hoe eenzaam je je voelt!
Dit advies brengt ons meteen bij de tweede stap: als de realiteit waarin je leeft je niet de vriendschappen en ontmoetingen biedt waar je op hoopte, verander dan je omgeving! Probeer naar andere plaatsen te gaan dan waar je gewoonlijk naartoe gaat, misschien ken je iemand die meer op jou lijkt dan je denkt ...
Het mag echter geen inspanning of een verplichting zijn om uit eenzaamheid te komen. Het kan ook zijn dat je je eenzaam voelt omdat je allereerst niet alleen kunt zijn en je niet lekker in je vel zit! Dus probeer je eenzaamheid te cultiveren, je ware zelf te omarmen: vraag jezelf af wat je echt leuk vindt en stort je halsoverkop. Heb je altijd al van schrijven gehouden? Ga er dan mee aan de slag! Je zult de eenzaamheid plotseling zien als een zalige oase om je passies in vrede te cultiveren. Je alleen voelen zal geen probleem meer zijn, integendeel ... soms heb je behoefte aan eenzaamheid!
Om de juiste mensen voor je te vinden, ga je uit van wat je graag doet: zelfs vreemden, maar die dezelfde passie delen, zullen geen moeite hebben om met elkaar om te gaan!En dankzij internet zul je in dit geval in staat zijn om te weten zoveel als je wilt met een klik.
Je alleen voelen is heel iets anders dan alleen zijn: soms beseffen we het niet of vergeten we het, maar er zijn mensen die om ons geven en van ons houden. Denk bijvoorbeeld aan uw gezinsleden. Misschien woon je al heel lang alleen en wil je niet met ze praten, maar als je deze tegenzin overwint, zul je misschien merken dat een praatje met je dierbaren je zou kunnen opvrolijken!
Een andere oplossing om te overwegen als je je eenzaam voelt, is het nemen van een huisdier, dat zal je gezelschap houden.Natuurlijk mag deze band de relaties met mensen niet vervangen, maar het kan nog steeds een uitstekende hulp zijn.
Vaak alleen voelen is echter een kwestie van geest en gaat niet weg als we onze manier van denken niet veranderen. Het is essentieel om ons af te vragen waar ons gevoel van eenzaamheid vandaan komt, want alleen door de oorzaak te ontdekken, kunnen we weten hoe we eruit kunnen komen. Vraag jezelf af wanneer je je eenzaam voelt, wat er gebeurt en waarom. Het kan nuttig zijn om op dit pad gevolgd te worden door een psycholoog.
Probeer ook positief te denken, ook al lijkt het misschien triviaal: als je je nu alleen voelt, betekent dit niet dat je voor altijd zult zijn! Probeer het te zien als een overgangsmoment en belast jezelf niet met negativiteit, want negativiteit drijft andere mensen weg. Onthoud ten slotte altijd dat je niet de enige bent die zich alleen voelt, maar het overkomt veel mensen!Je moet gewoon iemand anders zoals jij vinden.
Eenzaam en verdrietig voelen in het gezin: waarom gebeurt het volgens de psychologie en wat te doen?
Je alleen voelen in het gezin is niet gemakkelijk, maar het kan gebeuren dat je het gevoel hebt er niet bij te horen, je geïsoleerd te voelen, zelfs als je - in feite - omringd bent door de genegenheid van een echtgenoot of familie. Waarom gebeurt het? c " is een uniek antwoord, iedereen heeft zijn eigen drijfveren, die echter hoogstwaarschijnlijk hun oorsprong hebben in onze kindertijd.
Het kan zijn dat je in het verleden problemen hebt gehad, dat je niet de genegenheid hebt gehad die je nodig zou hebben en nu je het hebt, blijf je dat gevoel van verlatenheid, van eenzaamheid, met je meedragen. Er zijn mensen die, juist vanwege deze tekortkomingen, als volwassene worstelen om echt stevige en sterke banden op te bouwen en zich juist om deze reden eenzaam en ontevreden zullen blijven voelen.
Wat moet je dan doen om je niet langer alleen en verdrietig te voelen in het gezin? Allereerst is het belangrijk om na te denken over iemands verleden, over iemands emotionele geschiedenis om te begrijpen waar ons gevoel van chronische eenzaamheid aan te wijten is om het eindelijk te kunnen accepteren. Om dit te doen, kan de tussenkomst van een specialist nodig zijn om onze ervaring op een positieve manier te reconstrueren en opnieuw uit te werken.
Je alleen voelen na het einde van een verhaal: hoe eenzaamheid te overwinnen
Je alleen voelen na het einde van een verhaal is, in tegenstelling tot het vorige geval, gemakkelijker te begrijpen: we hebben lang iemand aan onze zijde gehad en nu ze weg zijn, voelen we een gevoel van leegte dat onverenigbaar lijkt.
Zelfs als je het nu niet gelooft, probeer het te vertrouwen: het zal beter worden. Om een relatiebreuk te boven te komen heb je alleen tijd nodig, en soms kan die tijd lang zijn, maar het belangrijkste is om altijd te proberen te reageren en niet weg te zinken in negatieve gevoelens.
Na het einde van een verhaal moet je psyche "het verdriet opnieuw verwerken", net zoals dat gebeurt bij iemands dood.En precies zoals in dat geval, zul je verschillende fasen moeten doorlopen: die van afwijzing, waarin je met jezelf probeert te ontkennen dat de breuk ooit heeft plaatsgevonden; de fase van woede, waarin je uiteindelijk het idee zult accepteren, maar je zult vol woede en wrok zijn jegens jezelf, hem, de hele wereld; de terugtrekkingsfase, waarin je jezelf de schuld gaat geven, zelfmedelijden en je meer eenzaam en een gebrek aan zelfrespect gaat voelen dan ooit; dan zal de onvermijdelijke depressie volgen en dit is waar eenzaam en verdrietig voelen onvermijdelijk zal zijn ...
Deze fase is zeker de meest pijnlijke, maar het is noodzakelijk. Alleen door er overheen te gaan, kom je bij de stap van acceptatie, wanneer je eindelijk hebt gemetaboliseerd wat er is gebeurd en ook het gevoel van eenzaamheid zal verminderen. Je voelt je weer in staat om andere mensen te leren kennen en om te gaan, je hebt niet langer het vaste idee dat hij en alleen hij je op deze aarde kan begrijpen: geloof me, zo is het niet! En je zult niet voor altijd alleen zijn.
Dus hoe kom je over je eenzaam voelen na een breuk? Beginnend bij jezelf. Van je houden, van je houden zoals je bent, jezelf omringen met vrienden en mensen die net zo veel van je houden en die je een beter gevoel geven. Maar sluit jezelf vooral nooit af voor liefde, ook al voelde je je teleurgesteld, verbrand, gekwetst: binnenkort komt er een nog grotere!
