Circadiane cyclus: biologische klok, slaap-waakritme en slaapstoornissen
De circadiane cyclus, ook wel het circadiane ritme genoemd, werkt als een soort biologische klok in ons lichaam: dit nogal complexe systeem bepaalt onder andere het slaap-waakritme (gebaseerd op de afwisseling van licht-donker en prikkels zoals lichaamstemperatuur Laten we samen kijken wat er te weten valt over de circadiane cyclus en zijn ritmes, maar eerst (als je kinderen hebt) is hier een video over slaapstoornissen bij kinderen:
Zo is de circadiane cyclus
De circadiane cyclus ontleent zijn naam aan de term bedacht door Franz Halberg en afgeleid van het Latijn: "circadiaan", in feite, komt van "circa diem", dat is "rond de dag", juist omdat het een biologisch ritme is dat verband houdt met een cyclus van 24 uur en in het bijzonder op de afwisseling tussen slapen en waken.
Het organisme van levende wezens - en van mannen in het bijzonder - werkt op dagelijkse ritmes die alle fysieke activiteit organiseren rond een dagelijkse circadiane cyclus, waarbij de slaapfase van buitengewoon belang is voor het functioneren van het lichaam.
De afwisseling tussen licht-donker en slaap-waakzaamheid beïnvloeden het functioneren van ons lichaam omdat ze directe invloed hebben op biologische factoren zoals bloeddruk, spierkracht en -tonus, lichaamstemperatuur, hartslag, nierfunctie en meer.
Het slaap-waakritme is vooral belangrijk bij het reguleren van de circadiane cyclus van ieder van ons. Het is eigenlijk geen toeval dat er vroege vogels zijn en anderen die de meeste van hun activiteiten het liefst in de avonduren doen. De circadiane ritmes kunnen worden beïnvloed door verschillende externe parameters die leiden tot verandering van de cyclus, bijvoorbeeld als u 's nachts werkt waardoor u in de vroege uren van de dag slaapt, of als u last heeft van een jetlag.
Zie ook
Hoe werkt de circadiane cyclus?
Het circadiane ritme, of circadiane cyclus, werkt behoorlijk complex. Levende wezens zijn begiftigd met deze interne biologische klok die werkt dankzij ten minste twee belangrijke structuren die door wetenschappers worden erkend, de opstijgende reticulaire formatie (FRA) en de suprachiasmatische kernen.
De stijgende reticulaire formatie bestaat uit een groep neuronen die zich tussen de medulla oblongata en de basis van de hersenen bevindt en die twee verschillende oscillatieritmes heeft: de eerste, met verminderde amplitude, regelt de slaapfase en veranderingen in de staat van alertheid; de tweede, grotere, regelt de afwisseling tussen slapen en waken.Wanneer we in slaap vallen, vermindert de stijgende reticulaire formatie zijn ritme totdat het de prikkels blokkeert die de hersenen bereiken, waardoor de slaapfase mogelijk wordt.
De suprachiasmatische kernen daarentegen maken deel uit van de hypothalamus en reguleren niet alleen de circadiane cyclus van slaap-waak-afwisseling, maar ook andere biologische ritmen zoals die van honger. Ze zijn ook betrokken bij de fundamentele relatie voor het circadiane ritme tussen de afwisseling van licht - donker en het slaap - waakritme.
Circadiane cyclus en biologische interne klok
De circadiane cyclus, zoals we al zeiden, regelt zijn ritme over een periode van 24 uur. Volgens de wetenschappers Jeffrey C. Hall, Michael Rosbash en Michael W. Young (winnaars van de Nobelprijs voor Geneeskunde en Fysiologie 2017), verdeelt deze biologische klok in ons lichaam de dag idealiter in cycli van drie uur, waarin het lichaam wordt geleid. om bepaalde activiteiten uit te voeren in plaats van andere.
De eerste cyclus van drie uur is degene die in de vroege ochtenduren begint: deze loopt van 6 tot 9 uur In deze cyclus komt het lichaam beetje bij beetje weer op gang, waardoor de aanmaak van melatonine (het reguleert de slaap fase) en ons in een staat van paraatheid brengen. Tussen 9 en 12 vindt echter de tweede cyclus plaats, waarin cortisol zijn hoogtepunt bereikt, evenals de activering van ons lichaam: het is de beste tijd om de meest veeleisende activiteit van onze dag uit te voeren, die waarvoor meer concentratie vereist is , en slapen wordt niet aanbevolen.
De derde cyclus die het circadiane ritme kenmerkt, is die van 12 naar 15: in deze fase keert een beetje slaperigheid terug en is het de beste tijd om een korte siësta of een spijsverteringswandeling te maken. lichamelijke activiteit is aan te raden: in deze fase stijgt namelijk onze lichaamstemperatuur en zijn hart en longen in topvorm, bovendien verstoort lichamelijke activiteit in deze cyclus de slaap niet.
Tussen 18.00 en 21.00 uur is het goed om te dineren, maar zonder te zwaar te worden om de slaapfase niet te belasten. Tussen 21.00 uur en middernacht begint het lichaam melatonine aan te maken, daalt de lichaamstemperatuur: het is tijd om te gaan slapen en lichamelijke activiteit of stressvolle activiteiten te vermijden.De laatste cyclus, die tussen 3 en 6 uur 's ochtends, moet absoluut toegewijd aan de slaapfase.
Wat zijn de slaapstoornissen die verband houden met de circadiane cyclus?
De afwisseling tussen slapen en waken is fundamenteel voor ons welzijn: als het circadiane ritme verandert, kan men last krijgen van min of meer ernstige slaapstoornissen, wat kan leiden tot vermoeidheid, concentratieproblemen, moeilijkheden in het sociale leven.
Onder de meest voorkomende slaapstoornissen vinden we het zogenaamde "uitgestelde slaapfase-syndroom", waarbij er problemen zijn om "in slaap te vallen en wakker te worden, in plaats daarvan op conventionele tijden; het" vroege slaapfase-syndroom ", waarbij - op integendeel - men anticipeert op het tijdstip van in slaap vallen door 's ochtends vroeg wakker te worden (het komt heel vaak voor bij ouderen); het "jetlag-syndroom", vanwege de verandering van tijdzone na een lange reis.
Voor meer wetenschappelijke informatie over de circadiane cyclus kunt u de website van de Veronesi Foundation raadplegen.
