Crisis van huilen: wat zijn de oorzaken en hoe kunnen ze worden opgelost?
Huilen kan worden veroorzaakt door verschillende emoties. Je kunt huilen om fysieke pijn, om slecht nieuws, om stress, om psychische aandoeningen, maar ook om vreugde, geluk en emotie. Soms komt het echter voor dat we het gevoel hebben dat we zonder aanwijsbare reden op het randje van tranen staan.We spreken dan van huilbuien, die geen "catharsis"-functie hebben, maar die ons het gevoel geven dat we een "last" op ons hebben. onze schouders en we konden het niet afdoen.
Wat zijn huilbuien?
Niet iedereen ervaart huilen op dezelfde manier. De opvatting eromheen heeft veel te danken aan de relatie die er sinds de kindertijd met deze actie is geweest.In feite kunnen we nog steeds gezinnen herkennen waar huilen wordt beschouwd met een zekere "schaamte" en als een emotionele demonstratie die niet met kinderen moet worden gedeeld. In andere situaties is huilen echter welkom omdat het een uitlaatklep is voor iemands emoties en/of zorgen. Vooral in deze realiteiten komt steeds vaker de boodschap over dat huilen ons niet zwak maakt, maar juist sterker maakt.
Er zijn echter gevallen waarin je merkt dat je te vaak huilt en niet meteen begrijpt waarom. Zo kan het gebeuren dat je alleen bent of omringd bent door andere mensen en plotseling het gevoel hebt dat je de tranen niet meer kunt bedwingen.Wat vrijkomt is een ongecontroleerde kreet die pas tot tijdelijke verlichting leidt als deze uiteindelijk stopt. huilbuien komen vaak terug tijd op een vrij korte afstand.
Zie ook
De oorzaken
We mogen niet vergeten dat huilbuien geen "stoornis" zijn, maar symptomen. Sterker nog, ook al herken je ze op dit moment misschien niet, achter elke crisis zit een heel specifieke oorzaak. Dit hangt af van verschillende factoren, in de eerste plaats van de emotionele toestand van de persoon die het ervaart. Zo werd opgemerkt hoe een bijzonder turbulente periode kan leiden tot stemmingswisselingen en een dringende behoefte om enige tijd herhaaldelijk te huilen. We hebben de belangrijkste redenen voor huilbuien samengevat.
1. Stress en angst
Zoals eerder vermeld, is een van de belangrijkste oorzaken van huilbuien een hoge opbouw van spanning, angst en stress. Dit alles wordt bevestigd in de studies van de Universiteit van Pittsburgh, waar wordt benadrukt dat conflictsituaties vaak een van de belangrijkste factoren zijn bij het losbarsten van tranen. Soms kan huilen het middel worden om tot toenadering te komen na het conflict, vooral in interpersoonlijke relaties.
Amerikaanse onderzoekers hebben echter ook aangetoond hoe heel vaak huilcrises als gevolg van angst, ervaren op een "autonome" manier, geen enkel gevoel van opluchting geven, integendeel, ze zouden het gevoel van ongemak vergroten. situatie zou het lichaam ertoe brengen extra stresshormonen te onderscheiden.
2. Vermoeidheid
Deze motivatie vinden we vooral bij kinderen.Wie heeft er niet toevallig een kind van 4 of 5 jaar zien eten, misschien aan de kust, klagen zonder een plausibele verklaring en beginnen te huilen? Dit type huilcrisis is in feite gekoppeld aan vermoeidheid. In het onderhavige geval kan het zijn dat het kind 's middags niet voldoende rustte en/of dat het gedurende de dag overmatig moe werd. Als hij 's avonds aankomt, voelt hij dat hij geen kracht meer heeft en dit gevoel zorgt ervoor dat de tranen losbarsten.
Dit alles geldt echter niet alleen voor kinderen. Zelfs volwassenen kunnen, wanneer ze slaperig zijn, ten prooi vallen aan een onverwachte en ongewenste kreet. Studies hebben aangetoond dat wanneer je 's nachts niet genoeg slaapt, je gemakkelijk onderhevig bent aan stemmingswisselingen, verdriet, prikkelbaarheid en inderdaad de uitbarsting van tranen. Op de lange termijn kan te weinig slaap gevolgen hebben. op gezondheid.
3. Depressie
Vergeleken met de andere twee oorzaken is deze laatste met nog meer delicatesse te behandelen.In het algemeen kan men niet zomaar spreken van depressie omdat er verschillende depressieve stoornissen zijn, die elk een andere oorsprong en symptomen hebben. Het kan bijvoorbeeld variëren van postpartumdepressie en angstgerelateerde depressieve stoornis met frequente paniekaanvallen tot geagiteerde depressie. Zonder in te gaan op de verschillende vormen van deze psychische malaise, is het goed om te weten dat velen van hen min of meer frequente huilbuien hebben.
Wanneer huilbuien verband houden met depressie
Wanneer u lijdt aan een van de depressieve stoornissen, kunt u dit merken omdat huilbuien niet het enige teken van deze malaise zijn.Normaal gesproken leven depressieve mensen in een constante staat van verdriet of ervaren ze als een gevoel van leegte, iets dat u weet niet hoe te "vullen." Over het algemeen worden stemmingswisselingen vervangen door een gebrek en een emotionele slaperigheid. Bovendien kunnen er problemen zijn met eten, zelfzorg en zelfs slaap.
Wat te doen bij een huilbui?
De remedies voor huilbuien zijn afhankelijk van wat ze heeft veroorzaakt. In het geval van bijvoorbeeld vermoeidheid is ons advies om elke nacht te proberen voldoende te slapen. Het aantal benodigde uren slaap verschilt van persoon tot persoon, maar meestal wordt 7 tot 9 uur aanbevolen voor volwassenen en ten minste 10 voor kinderen, met veranderingen op basis van de jaren.
Wat betreft degenen die verband houden met angst en stress, moet u op zoek naar een echte ontlastklep, want, zoals we hebben gezien, huilen alleen maar het risico loopt de situatie erger te maken. Probeer een aantal sporten om spanning los te laten, zoals boksen of hardlopen, of een aantal meditatiedisciplines zoals yoga om de negatieve energieën naar buiten te brengen en de positieve te introduceren. Zoek op dezelfde manier een hobby van je die je afleidt, zoals schilderen of een instrument bespelen. Aan de andere kant, als deze strategieën alleen niet werken, is het beter om een psycholoog te raadplegen, om te voorkomen dat je een extreme angstbelasting krijgt die kan leiden tot paniekaanvallen of zenuwinzinkingen.
Ten slotte, voor huilcrises die verband houden met depressie, al dan niet postpartum, is de enige remedie om een weg te gaan met een psycholoog of psychotherapeut die je alle hulp kan bieden die je nodig hebt.
