Herpes tijdens de zwangerschap: symptomen en risico op labiale, genitale HSV-infectie en herpes zoster

Koortsblaasjes (HSV-1) en genitale herpes (HSV-2) tijdens de zwangerschap: symptomen

Genitale herpes en koortsblaasjes lijken erg op elkaar: in beide gevallen wordt de infectie veroorzaakt door twee vormen van het herpes simplex-virus die op verschillende plaatsen in ons lichaam dezelfde symptomen veroorzaken (koortsblaasjes) kunnen naar het genitale gebied reizen en daar laesies veroorzaken, en vice versa voor HSV-2.

Ons lichaam is echter in staat om de specifieke antilichamen te produceren die we nodig hebben om de twee verschillende virussen te onderscheiden en te elimineren. Wanneer ze in contact komen met onze huid of slijmvliezen, veroorzaken ze het verschijnen van een klein cluster van blaasjes die symptomen zoals pijn en jeuk veroorzaken.

Als deze symptomen binnen enkele dagen vanzelf verdwijnen, verdwijnt het virus niet, maar dringt het de zenuwcellen binnen en meer specifiek de "axonen", dat wil zeggen die filamenten die gevoeligheid van het gevoel en het zenuwstelsel mogelijk maken. Via de axonen bereikt het virus de zenuwcellen en blijft daar voor onbepaalde tijd, aangestuurd door ons immuunsysteem.

Wanneer het immuunsysteem om welke reden dan ook zijn afweersysteem verlaagt (tijdens een bepaalde periode van stress, een zware griep of zelfs tijdens de zwangerschap), kan herpes uit zijn latente toestand ontwaken en opnieuw leiden tot het begin van een nieuw cluster van blaasjes, met dezelfde symptomen als hierboven beschreven.

Risico op overdracht van genitale herpes door de moeder tijdens de bevalling

Hoewel koortsblaasjes tijdens de zwangerschap geen enkel risico hebben voor de foetus, is genitale herpes zeker riskanter met betrekking tot mogelijke overdracht van de foetus door de moeder, vooral tijdens de bevalling. In feite is de overdracht van het virus naar de foetus via de placenta zeldzaam (het komt slechts in 5% van de gevallen voor).

In het geval dat een zwangere vrouw daarentegen voor de eerste keer het HSV-2-virus oploopt (primaire infectie), is de kans op overdracht op de foetus juist zeer hoog (60% van de gevallen). Genitale herpes vormt zich in feite op de hals van de baarmoeder en omdat de moeder het voor het eerst samentrekt, heeft de moeder nog niet de nodige antilichamen geproduceerd om het af te wijzen, die via het bloed naar de baby zouden zijn gegaan en hem beschermen tegen infectie. .

Wanneer het daarentegen geen primaire infectie is, maar slechts een reactivering van het herpesvirus, dan is de pasgeborene al beschermd door maternale antistoffen en is de kans op overdracht duidelijk lager (ongeveer 2% van de gevallen).

In het geval dat de moeder de primaire infectie met het genitale herpesvirus heeft opgelopen, is het goed om door te gaan naar de keizersnede, omdat de moeder-foetale overdracht plaatsvindt tijdens de geboorte, wanneer de baby uit het geboortekanaal komt, in contact komen met herpesblaasjes.

Wat te doen als herpes opnieuw wordt geactiveerd tijdens de zwangerschap of als u het voor de eerste keer krijgt?

Als het waar is dat tijdens de zwangerschap de immuunafweer van de vrouw laag is om haar in staat te stellen het "vreemde lichaam" van de foetus te accepteren, is het ook waar dat deze aandoening de kans op herpes, noch labiaal noch genitaal, vergroot.

In het geval dat herpes optreedt tijdens de zwangerschap, zullen we echter doorgaan met het gebruik van zalven en andere geneesmiddelen voor lokaal gebruik, waarbij we (indien mogelijk) die voor systemisch gebruik vermijden. Het zal echter aan de behandelend arts zijn om van geval tot geval te beoordelen hoe "het de voorkeur heeft om te werk te gaan.

Het risico op verticale besmetting van moeder op foetus van de infectie is, zoals we hebben gezien, groter als het een primaire infectie is: in deze gevallen zal het nodig zijn om door te gaan met een therapie op basis van systemische antivirale middelen, meestal niet aanbevolen tijdens de zwangerschap Een week na de therapie is het raadzaam om over te gaan tot een vruchtwaterpunctie of een foetale DNA-afname om een ​​mogelijke infectie van de foetus te diagnosticeren.

Gordelroos tijdens de zwangerschap: wat is het risico en hoe wordt het behandeld?

Als we het in plaats van herpes simplex hebben over herpes Zoster (de zogenaamde "gordelroos"), is de situatie anders. Het Zoster-virus is hetzelfde dat waterpokken veroorzaakt, wat het gevolg is van het eerste contact van ons lichaam met het virus. Na waterpokken te hebben gehad, ligt het Zoster-virus op de loer in de cellen van de dorsale ganglia en blijft daar in latentie. Als het wakker wordt op een moment dat ons immuunsysteem zwak is, veroorzaakt het gordelroos.

Gordelroos kan tijdens de zwangerschap worden opgelopen, maar de kans op infectie voor de foetus is vrijwel nihil! De baby wordt namelijk al beschermd door de antistoffen die de moeder ontwikkelde toen ze waterpokken had (of ertegen werd ingeënt).

In het geval dat herpes Zoster optreedt tijdens de zwangerschap, is het voldoende om over te gaan tot het aanbrengen van een antivirale crème op basis van aciclovir, waarbij in dat geval paracetamol als pijnstiller wordt gebruikt. De inname van antibiotica, indien nodig, wordt geval per geval beoordeeld door de behandelend arts.