Mijn baby is hyperactief
Wat is hyperactiviteit?
Achter de hyperactiviteit gaan vaak andere symptomen schuil, zoals afleiding en impulsiviteit. Deze gedragsstoornis is een neuro-gedragssyndroom. Zijn talrijke en indrukwekkende manifestaties resulteren in problemen van aandacht, concentratie, waarneming, conceptualisering en coördinatie, maar ook van taal en geheugen. Daarom lopen hyperactieve kinderen vaak achter op school.
Hoe herken je een hyperactief kind?
Het is niet gemakkelijk om een rusteloos kind te onderscheiden van een echt hyperactief kind, aangezien er geen neurologische of psychologische tests zijn waarmee de ziekte zonder fouten kan worden geïdentificeerd. Symptomen kunnen soms vanaf de geboorte aanwezig zijn (het kind huilt constant, friemelt, slaapt slecht, huivert gemakkelijk ...) maar het is vaak aan het begin van de school dat de problemen duidelijker worden. Als hij nooit stilstaat, vaak handen en voeten schudt, kronkelt in zijn stoel, vaak opstaat, overal klimt en springt, moeite heeft met concentreren, niet langer dan een paar seconden kan opletten, geen afwijzing of frustratie zonder aanraking de zenuwinzinking, het is erg emotioneel ... het is waarschijnlijk dat hij last heeft van hyperactiviteit.
Zijn er behandelingen?
Er is geen remedie voor hyperactiviteit, maar het is mogelijk om het kind verlichting te geven door de gevolgen van aandoeningen die verband houden met hyperactiviteit te verzachten. De gebruikte medicijnen zijn vaak stimulerende middelen, of zelfs amfetaminen. Het bekendste medicijn is Ritalin® dat, paradoxaal genoeg, het kind kalmeert en het concentratievermogen vergroot. Desalniettemin moet er een alomvattende en langdurige remedie worden gevonden. Daarom kan zelfs psychologische behandeling nuttig zijn voor het kind en het gezin. Therapieën (psychotherapieën en gedragstherapieën) geven goede resultaten omdat ze het hyperactieve kind in staat stellen energie te kanaliseren en zijn emoties te leren beheersen.
Is het mogelijk om hyperactiviteit te voorkomen?
Hyperactiviteit is een complexe ziekte waarvan de oorzaak moeilijk te achterhalen is. Sommige onderzoeken hebben echter aangetoond dat het zieke kind in 50% van de gevallen een andere persoon in het gezin heeft met dezelfde symptomen. Erfelijkheid kan dus een factor zijn waarmee rekening moet worden gehouden. Andere factoren, zoals blootstelling aan bepaalde giftige stoffen tijdens het intra-uteriene leven (alcohol, lood, sommige vervuilende drugs en chemicaliën ...) of een gebrek aan zuurstof bij de geboorte, zijn geïdentificeerd.
Uw kind helpen in het dagelijks leven
Hoewel de door de arts voorgeschreven zorg voor het kind van onschatbare waarde is, is de rol van de ouders bij het beheer van het dagelijks leven even essentieel.
- Creëer een omgeving die past bij zijn behoeften: het hyperactieve kind is bijzonder gevoelig voor elke vorm van externe prikkels. Het is daarom raadzaam om hem slechts één taak tegelijk te geven en voor hem een rustige omgeving te regelen, die de concentratie bevordert. Dit is essentieel als hij bijvoorbeeld zijn huiswerk moet maken.
- Vermijd het verrassingseffect: het hyperactieve kind worstelt met onverwachte gebeurtenissen, waarop hij vaak met agressie reageert. Het heeft daarom veilige referentiepunten nodig, zoals een goed gedefinieerde organisatie van de dag, met vaste tijden (tijd om op te staan, naar bed te gaan, te spelen ...).
- Aanmoedigen en verantwoordelijk maken: een hyperactief kind doet vaak de ene domme zaak na de andere en kan het vertrouwen in zichzelf verliezen als zijn fouten te vaak worden onderstreept. Het is belangrijk om hem de limieten op te geven die niet overschreden mogen worden, maar het is ook noodzakelijk dat hij enige aanmoediging krijgt. Door hem een aantal basistaken te geven, zou hij zijn energie kunnen kanaliseren en hem tegelijkertijd autonoom kunnen maken.
Ouders: de vallen die je moet vermijden
Een kind opvoeden kost veel energie, vooral als het hyperactief is. Dit is makkelijker gezegd dan gedaan: het is echter belangrijk om altijd zelfbeheersing te behouden.
- Risicovolle situaties: een hyperactief kind worstelt om de situatie onder controle te houden in een lawaaierige omgeving. Hij begint overal te rennen, te schreeuwen en wordt al snel oncontroleerbaar. Om dit soort situaties te voorkomen, is het beter om naar de supermarkt of de bioscoop te gaan.
- Schreeuw niet harder: wanneer het kind ongehoorzaam is of in opstand komt, heeft het geen zin om met hem te onderhandelen. Het verbod of de weigering moet categorisch zijn en op een duidelijke maar rustige manier worden uitgedrukt, om een escalatie van de zenuwinzinking te voorkomen.
- Verlies de controle over je emoties niet: je voelt je vaak hulpeloos tegenover een hyperactief kind. De verleiding om op te geven, toe te geven aan stress en je schuldig te voelen is groot ... Het is echter essentieel om het gezicht van het kind te redden, dat stevige punten nodig heeft om aan vast te houden en op te leunen.
- Vergeet jezelf niet: weten hoe je egoïstisch moet zijn en af en toe alleen aan jezelf kunt denken, is essentieel. Hierdoor kun je de druk op je schouders verminderen, ontspannen en rusten... Kortom, wat tijd voor jezelf vrijmaken is een veiligheidsklep die niet over het hoofd mag worden gezien.
