Passief agressief gedrag: hoe herken je het?
Boosheid wordt vaak gezien als een destructief gevoel. Als je het loslaat, kun je je remmingen verliezen, een ander kwetsen met bepaalde woorden of gebaren, met de uiterste grens van geweld. Afgezien van deze ernstigere gevallen, wordt zelfs een eenvoudige episode van woede als negatief beschouwd. Dit gevoel niet voor jezelf houden en loslaten kan een veel betere keuze zijn dan het in je ziel op te sluiten en wrok, woede en wrok te blijven "opkroppen".
Al deze gemoedstoestanden manifesteren zich in feite in een gedrag dat de Britten definiëren passief agressief gedrag, of de passief-agressieve. Iemand die op deze manier handelt, kan veel ergere gevolgen hebben dan degenen die hun woede loslaten en dan terugkeren naar een staat van innerlijke rust. De passief-agressieve persoonlijkheid heeft gevolgen op het niveau van manipulatie en kan worden waargenomen in houdingen die variëren van "onverschilligheid tot" verkapte agressie.
Om dit gedrag te herkennen - dat in de meest ernstige gevallen kan leiden tot een echte stoornis, ingevoegd in de DSM - zijn er verschillende signalen die kunnen worden herkend in de houding van anderen.
Zie ook
Hoe herken je een passief-agressieve persoonlijkheid?
Misschien weet niet iedereen dat de toestand van passieve agressie dateert uit de Tweede Wereldoorlog. Dit soort gedrag werd in feite toegeschreven aan de soldaten die terugkeerden uit het conflict en die een uitdagende houding toonden tegenover de psychiaters die hen behandelden, evenals een zekere terughoudendheid om hun woede te uiten en te uiten met betrekking tot de beleefde ervaring en een passieve weerstand bij het uitvoeren van bepaalde opdrachten. Zelfs als door de jaren heen is aangetoond dat het leger een Post-traumatische stress-stoornis, komt hier altijd de definitie van "passief agressief gedrag" vandaan.
1. Pas op voor agressieve passieve taal
Het eerste teken dat moet worden begrepen als een persoon ervan wordt verdacht passief-agressief te zijn, is te vinden in de taal. Deze vorm van expressie resulteert in feite altijd in een oscillatie van "passief zijn", dat wil zeggen zonder een echte reactie of met verschillende pogingen om de dialoog te sluiten, naar vijandigheid.
In de uitdrukkingen van passief-agressieve individuen is er nooit een gebrek aan ironie en sarcasme, die tot het uiterste worden doorgevoerd met de bedoeling te kwetsen. Er zullen geen grappige grappen en opgravingen op de agenda staan. Natuurlijk, wanneer deze mensen op het punt staan te worden ontmaskerd, maken ze van de gelegenheid gebruik om de ernst van de situatie af te wenden met een "maar ik maakte maar een grapje!" of "je neemt alles te serieus!". Door dit te doen, verleggen ze de aandacht en het probleem van zichzelf, die als "slachtoffers" verschijnen, naar anderen, die zich "schuldig" kunnen voelen omdat ze verkeerd geïnterpreteerd hebben.
Over het algemeen kan dit soort taal de gesprekspartner alleen treffen - en in veel gevallen kwetsen, omdat hij zich ontheemd zal voelen voor bepaalde antwoorden en niet in staat zal zijn om tegen te gaan.
2. Uitstelgedrag
Net zoals "was gebeurd voor de soldaten van de Tweede Wereldoorlog die zich niet aan bevelen wilden onderwerpen, kan dezelfde houding worden gevonden waarin hij een" passieve agressie aan de dag legt. Wat deze mensen niet leuk vinden, zal altijd met tegenzin worden gedaan of, in het ergste geval, zullen ze proberen het project waar ze niet aan willen werken, het evenement waaraan ze niet willen deelnemen en andere situaties die ze niet willen te saboteren, te saboteren. niet leuk.
Deze trend van hen wordt echter niet onmiddellijk onthuld. Vooral op het gebied van een liefdesrelatie kunnen passief-agressieve mensen zich in de beginperiode erg beschikbaar en meegaand tonen.Deze toestand zal echter niet lang duren en al snel zullen ze alles gaan bekritiseren, geen oordelen accepteren over zichzelf, om alles wat ze niet graag doen uit te stellen en anderen de schuld te geven van een door hen gemaakte fout.
3. Stilte verbergt veel meer dan je denkt
Het onthullen van je eigen emotie of gevoel aan anderen vereist een hoge mate van assertiviteit. In feite, als je begaafd bent - en als je je hele leven assertiviteit hebt gecultiveerd, dan zul je er geen probleem mee hebben om "naakt" te worden van gevoelens en wat je denkt, zonder zelfs maar bang te zijn om boosheid te tonen wanneer In de meeste gevallen echter, mensen zijn niet in staat hun woede te uiten, passief te handelen en zich in zichzelf terug te trekken.
Dit gedrag is al merkbaar bij kinderen, zoals pruilen of weigeren te praten na een ruzie. Het is de plicht van de ouders om deze houding te temperen, omdat anders stilte altijd zal worden beschouwd als "een toevluchtsoord" en ook als "een" wapen.
Wanneer een passief-agressieve volwassene wordt geconfronteerd met een ruzie of een eenvoudig conflict, doet hij alsof er geen spanning is of neemt hij de rol van slachtoffer op zich.
De passief-agressieve in de liefde
Het hierboven beschreven gedrag wordt gebruikt door degenen die lijden aan passieve agressie in alle verschillende relaties van het leven en dit omvat ook die van liefde. Een passief-agressieve partner schendt, min of meer onbewust, een van de essentiële voorwaarden van een relatie, namelijk te willen en te weten hoe je je gevoelens en wat je denkt te uiten, om een dialoog tussen koppels tot stand te brengen. Inderdaad, de persoon passief agressief zelfs in deze omstandigheid zal hij stilte als wapen gebruiken om in sommige omstandigheden tot gevaarlijke woede-uitbarstingen te leiden, bijvoorbeeld voor het zoveelste onwelkome project waarvan hij echter nooit zijn ongenoegen had geuit.
Ten slotte moet worden opgemerkt dat deze mensen een zekere emotionele afhankelijkheid vertonen ten opzichte van hun partner. Ze kunnen verschillende aspecten van zijn persoonlijkheid bekritiseren, maar weten tegelijkertijd niet hoe ze zonder moeten.
Hoe om te gaan met een passief-agressieve persoon?
Het is niet altijd mogelijk om een persoon volledig uit zijn leven te verwijderen van passief agressief gedrag. In sommige gevallen is het nodig ermee te leven en te leren je niet door deze houding te laten meeslepen of manipuleren.
Ten eerste is het essentieel om optimaal gebruik te maken van wat psychologen 'emotionele intelligentie' noemen. Het gaat over dat vermogen om je emoties in balans te brengen en voor jezelf te bepalen hoeveel je door anderen wilt worden beïnvloed. Als we merken dat een persoon een bepaalde negatieve invloed op ons heeft, moeten we leren hem het "juiste gewicht" te geven en hem weg te duwen.
Dan voelen degenen die passieve agressie vertonen zich nog sterker wanneer hun provocaties succesvol zijn en effecten laten zien op met wie ze te maken hebben. Daarom, als er geen mogelijkheid is om ze helemaal af te wijzen, moeten ze op de een of andere manier worden genegeerd, zonder te reageren op grappen of grappen zonder grappende bedoelingen. Hetzelfde geldt als je een partner hebt die dergelijk gedrag vertoont: als je de relatie nog steeds wilt voortzetten, heeft het geen zin om autoritair te zijn, omdat deze houding de woede nog meer zou kunnen vergroten.
Ten slotte, als het passief-agressieve gedrag afkomstig is van een familielid, dat zowel een volwassene als een kind kan zijn, is het noodzakelijk om een psycholoog te raadplegen die deze houding kan corrigeren.
