Vrouwen in communicatie: interview met Sara Buluggiu van Rubicon Project
Volwassen worden is zeker een belangrijke mijlpaal, zowel voor een persoon als voor een merk en, in dit specifieke geval, voor het onze.
Omdat de vrouw 18 wordt, hebben we besloten om een Women Empowerment-project te starten dat zich richt op vrouwen die werkzaam zijn op het gebied van communicatie.
Sara Buluggiu, Managing Director Italië, Spanje en MENA van Rubicon Project, beantwoordde 5 belangrijke vragen voor ons en legde uit hoe de schoonheid van de diversiteit tussen mannen en vrouwen geen obstakel mag zijn voor laatstgenoemden op de werkplek.
1. Hoe is 'vrouw zijn' in de wereld van werk?
Ik zou willen kunnen zeggen dat ik denk dat er geen grote verschillen zijn tussen vrouw of man zijn op het werk, maar het is duidelijk - en misschien zelfs gezond - dat die er zijn; vooral omdat ik het (on)geluk heb om met het Midden-Oosten te werken. Ik ben echter niet een van die vrouwen die de urgentie van homologatie tussen de seksen voelt: we zijn anders, fantastisch anders! We moeten zeker meer energie en vaardigheden steken om erkenning te krijgen, maar het is een feit en huilen op jezelf heeft geen zin Ik denk dat het mooiste compliment dat ik op mijn werk krijg is "maar hoe doe je dat allemaal?", Want laten we eerlijk zijn: wij "meisjes" zijn in staat om een ervaren jongleur te misvormen om alles te laten werken.
Zie ook
2. Wat was 'vrouwen empowerment' voor u op 18-jarige leeftijd?
Dat gezegd hebbende, toen ik 18 was, had ik geen idee wat 'vrouwen empowerment' was, ik denk dat ik kan zeggen dat zij voor mij de vrouwen van mijn familie waren: mijn grootmoeder Rosetta, mijn tante Lidia, mijn tante Rosa. Uitzonderlijke vrouwen die geen erkenning hadden en ook niet nodig hebben om succesvolle vrouwen in hun leven te zijn. Het zijn dagelijkse leiders, stoere amazones die onuitsprekelijke pijnen weerstonden met een glimlach op hun gezicht, strikt omlijst door Valentino rode lippenstift want je gaat nooit van huis zonder! Ik denk dat ze zouden hebben gereageerd met een volmondig "oh my, hoeveel verhalen, als je echt iets wilt doen, is er niemand die je kan stoppen!" Op de communicatiecampagnes gewijd aan roze quota en dergelijke.
3. Drie woorden die je vandaag associeert met "vrouwen empowerment"
De eerste is de titel van een boek "Antifragile" van Taleb; wat het met mij doet en met de vrouwen die ik waardeer wie we zijn, is het vermogen om middelen te vinden in obstakels die ons oneindig veel beter maken dan waar we zonder zouden zijn geweest. De tweede is 'moederschap', omdat een vrouw, een moeder die weet hoe ze de zoete aspecten van eerlijke seks in haar managementmodel kan brengen, meer waard is dan 1000 bedrijfsleiders; net zoals aan de andere kant vrouwen die mannen nabootsen worden erg slecht voor meer. De derde is "solidariteit", want als vrouwen samenwerken, houdt niemand ze tegen! Ze zijn in staat tot ongelooflijke resultaten wanneer ze hun middelen bundelen.
4. Wat zou je de 18-jarige jij aanraden?
Als ik aan de achttienjarige "Bulug" denk, voel ik oneindige tederheid omdat ze vol onzekerheden en angsten zat. Allereerst zou ik haar vandaag een foto van mij laten zien en zou ik zeggen "Oh kijk, dat ben jij!". Dan zou ik haar aanraden om altijd te sporten (ik ben begonnen op 35 en ik kan niet stoppen met denken aan hoe ik zou zijn als ik het altijd had gedaan !!) en meer respect te verwachten van de mensen van wie ze houdt. om eerlijk te zijn, ik heb veel geluk gehad in mijn leven: ik heb uitzonderlijke vrouwen en mannen ontmoet die in mij geloofden en die ervoor hebben gezorgd dat ik de persoon ben die ik nu ben. Ik zou willen zeggen dat ik het meest trots ben op mijn zoon, maar zo zou het niet zijn als ik geen moederwerker was; daarom zou ik haar adviseren om de schuldgevoelens te negeren die zullen ontstaan als ze hem met 8 maanden bij de oppas verlaat om weer aan het werk te gaan!
5. Hoeveel behoefte is er om vandaag te praten over empowerment van vrouwen en wat moet er gebeuren?
De behoefte is er, vooral voor vrouwen die niet in grote steden wonen, voor degenen die zijn opgevoed met "vrouwenbrood en -plichten"; de revolutie is eerder cultureel dan wetgevend, want zolang er wetten nodig zijn, betekent dit dat mensen gedwongen zullen worden om aan vrouwen te erkennen wat natuurlijk zou moeten zijn. We moeten ze "nemen als ze klein zijn", onze kinderen leren dat er geen vrouwen- en mannenjobs zijn, geen vrouwen- en mannenhuiswerk, uiteraard zonder extremen, want de eerste baard zal altijd met papa klaar zijn!
