Zonder pareo na 159 kg afvallen: 'Ze lachten om mijn benen, maar dat kon me niet schelen'
Naar het strand gaan is voor niemand gemakkelijk, we kleden ons letterlijk uit en laten onze gebreken over aan degenen die naar ons kijken: armen minder stevig dan we zouden willen, borsten niet meer zo heerszuchtig als vroeger, dijen iets groter dan Het is in deze gevallen dat we ons realiseren dat krijgers overal zijn, het kan gebeuren dat we net als de sterren beneden een paar kilo meer hebben dan het gemiddelde, maar het is duidelijk dat er vaak geen pantser nodig is om te vechten.
Ze is Jacqueline Adan, ze is 30 jaar oud en 159 kg minder dan wat ze een leven geleden lijkt te zijn. Het was 2012 toen ze besloot dat ze wilde afvallen en, met de steun van haar vriend, begon ze aan deze reis waarvan ze weet dat die haar steeds verder zal brengen. Natuurlijk moest ze veel afvallen en nu is het de beurt aan enkele operaties om overtollige huid weg te werken, Jacqueline weet dat ze zich altijd zal moeten inzetten om te sporten en gezond te eten maar dit houdt niet op positief te zijn: ze is trots op de verloren kilo's en natuurlijk de overgebleven kilo's.
Zie ook
Het aangaan van zo'n uitdaging is zeker niet gemakkelijk, vooral omdat je, of je het nu leuk vindt of niet, een compromis moet sluiten met het uiterlijk van degenen die het niet begrijpen, anderen die alleen kijken naar wat je ziet en de uren in de sportschool niet zien , de eindeloze buien om bij te komen na een vermoeiende training en het luide "nee" wanneer de ober aan het einde van de maaltijd een dessert aanbiedt.
Toen Jacqueline naar het strand in Mexico ging, besloot ze iets te doen wat ze al jaren niet had gedaan, eerst was ze bang maar toen overheersten haar opofferingen: daarom besloot ze deze overwinning op haar Instagram-profiel te plaatsen.
Een paar weken geleden waren we op vakantie in Mexico en het was de eerste keer in jaren dat ik geen sarong over mijn badpak droeg. Ik hield er niet zo van om me uit te kleden, al was het maar een wandeling naar het water of een wandeling op het strand: ik voelde hetzelfde meisje van 220 kg maar toen ... maar toen gebeurde het. Een stel begon naar me te wijzen en te giechelen zodra ik de sarong afdeed en wat ik deed, haalde ik diep adem, glimlachte en begon te lopen.
Het was heel belangrijk voor me, ik ben veranderd, ik ben niet meer hetzelfde meisje als voorheen. Oké, ik heb nog steeds veel overtollige huid, soms voel ik me nog steeds onzeker en er zal altijd iemand zijn die me uitlacht. inderdaad, het zat me behoorlijk dwars, maar ik was niet van plan om te luisteren naar het oordeel van degenen die er niets om geven, ik zal me niet laten weerhouden door wat zij denken, om mijn leven te leven. Ze weten niet wie ik ben, ze weten niet hoe hard ik ben gegaan om 159 kg af te vallen "Ze weten niet dat ik een operatie moest ondergaan. Ze hebben niet het recht om te gaan zitten, naar me te wijzen en me uit te lachen."
Dit is waar ik glimlachte, ongeacht wat anderen in gedachten hebben en of ze je proberen tegen te houden of je te ontmoedigen, het gaat erom hoe je reageert, hoe je over jezelf denkt.
Van jezelf houden zoals je bent is moeilijk en sommigen vinden het misschien niet leuk. Er is geen probleem.
Ik hoop dat je van jezelf houdt, van je lichaam houdt en dat je blijft doen wat je doet, terwijl je blijft glimlachen.
Als er wordt gezegd dat wij het enige obstakel zijn dat ons weghoudt van geluk, is er niets meer waar. Er zullen altijd uitdagingen zijn waarvan we zullen denken dat ze groter zijn dan wij, bergen die te hoog zijn en afstanden te lang: als ze worden geconfronteerd met een glimlach en alleen luisteren naar de mening van degenen die ons echt in hun hart dragen, is er is geen onmogelijke strijd.
