LICHAAMSNEUTRALITEIT: EEN ALTERNATIEVE REACTIE OP LICHAAMSPOSITIVITEIT - LIEFDE-E-PSYCHOLOGIE

Lichaamsneutraliteit: wat is de alternatieve reactie op lichaamspositiviteit?

In de afgelopen jaren zijn sociale netwerken en het web een vruchtbare voedingsbodem geworden voor de geboorte van alternatieve ideeën, ook met betrekking tot de wereld van schoonheid en esthetische normen. Een beweging die veel succes heeft gevonden, is die van lichaam positief, ontworpen om de waardering van elk lichaam aan te moedigen door in te gaan tegen de onmogelijke idealen die de samenleving ons voortdurend biedt. Maar recentelijk krijgt een ander concept positieve meningen, namelijk dat van lichaamsneutraliteit.

Laten we eens kijken waar het allemaal om draait en waarom, in verschillende opzichten, Anne Poirers gedachte een winnend antwoord blijkt te zijn op lichaamspositiviteit.

Wat is lichaamsneutraliteit?

Wat we zouden kunnen definiëren als de beweging van lichaamsneutraliteit werd geboren uit de gedachte van Anne Poirer. De life coach begon in 2015 haar ideeën hierover te presenteren via tal van workshops en conferenties. Centraal bij lichaamsneutraliteit staat niet de waardering van het lichaam vanuit esthetisch oogpunt, maar de neutraliteit ervan. In feite wordt het lichaam alleen in aanmerking genomen voor zijn vitale functies, waardoor het zichzelf bevrijdt van al die schoonheidskanonnen die normaal worden gebruikt om het te analyseren. Op deze manier gaan de noties van grootte, vorm, huidtype en dergelijke verloren, omdat er een neutrale visie van kracht is.

In korte tijd heeft lichaamsneutraliteit veel steun gekregen, zelfs in de wereld van beroemdheden. Bijvoorbeeld de Britse actrice Jameela Jamila, die een bewustmakingscampagne over het onderwerp voert via sociale posts en podcasts genaamd Ik weeg. Samen met haar valt de naam Taylor Swift op. De Amerikaanse popster onthulde dat ze het concept van fysieke neutraliteit omarmde in een "interview met The Guardian", omdat ze zich vaak vernederd voelde omdat ze als vrouw werd beoordeeld op haar lichaam en niet op haar talent of carrière.

Lichaamsneutraliteit versus lichaamspositiviteit

Maar wat zijn de verschillen tussen het concept van lichaamsneutraliteit en dat van lichaamspositiviteit? In werkelijkheid waren de uitgangspunten van de twee bewegingen vergelijkbaar, maar na verloop van tijd nam het positieve denken van het lichaam een afwijking die een diepgaande breuk tussen de twee bekrachtigde. Maar laten we in volgorde gaan.

Het idee van body positive is geboren met de bedoeling van je lichaam te houden, hoe het er ook uitziet. We worden omringd door Instagram-berichten en mediabeelden waar we alleen perfecte, strakke en slanke lichamen zien. De boodschap die al jaren wordt doorgegeven is die van "dun is gelijk aan mooi", terwijl "vet synoniem is met lelijk". Vandaar de oorsprong van thema's als de bodyshaming of de zelfhaat. Body positivity werd geboren als reactie op dit alles. Het bevordert een "inclusie, min of meer effectief, van elke grootte, van elke fysieke vorm, van de verschillende soorten en kleuren van de huid en heeft zelfs gesproken over de" acceptatie van genderfluïdum.

In de afgelopen jaren is lichaamspositiviteit echter vooral gericht geweest op "schoonheid en gewicht, een marketingstrategie wordend. In feite associëren de meeste mensen dit concept met zinnen als"Ik hou van mijn lichaam, ook al is het niet perfect"en hier ligt zijn grootste beperking die we later beter zullen zien.

Zoals Anne Poirer zelf uitlegt, verwijdert lichaamsneutraliteit elke canon van schoonheid en dwingt het je niet om van je lichaam te houden. Integendeel, het stelt het centraal en ziet het als een "apparaat" waarmee we elke dag acties kunnen uitvoeren, van de kleinste en meest triviale tot de belangrijkste. Dankzij ons lichaam kunnen we bijvoorbeeld wandelen midden in de natuur, een kind in onze armen houden en zelfs genieten van ons favoriete gerecht. Dus, wat verandert de focus: het verschuift de aandacht van hoe je lichaam eruit ziet en van de bijna gedwongen acceptatie om het op een positieve manier te zien om je te concentreren op alle dingen die het ons in staat stelt te doen.

De grenzen van lichaamspositiviteit

In een wereld waar bodyshaming en vethaat nog te veel aanwezig zijn, lijkt het misschien absurd om te spreken van een mislukking van de kant van body positivity. Maar als we het steunpunt van die filosofie al samenvatten, hebben we een glimp opgevangen van hoe de drift van deze beweging ook haar grenzen heeft laten zien. De belangrijkste punten van kritiek werden benadrukt door journalist Rachel Hawley in haar artikel getiteld: Ik voel me niet positief over mijn lichaam - en dat zou ook niet moeten. Hawley ging uit van een fundamenteel uitgangspunt: waarom zijn zoveel mensen, zowel mannen als vrouwen, niet comfortabel met hun lichaam? Deze vraag werd verdiept door Andrea Long Chu met "een andere overweging: waarom zou je ten koste van alles lichaamspositief zijn?

«Ik kan niet tegen lichaamspositiviteit, ik kan er helemaal niet tegen. Het is een gruwel voor mij. Het is moraliserend. De reden is dat ik er niet tegen kan omdat ik me betrokken voel, want wat er staat is dat mijn minachting voor mezelf, en dan bedoel ik de mijne, het resultaat is van een gebrek aan bewustzijn ».

Daarom, als aanvankelijk lichaamspositiviteit niet zozeer werd geboren om ons te dwingen ons lichaam te accepteren, maar om de sociale druk erop te verlichten, lijkt het nu voor veel mensen slechts een marketingstrategie, die dwingt om van elk lichaam te houden "ook als" niet voldoen aan de normen. Het is precies achter dat "zelfs als" dat het echte probleem ligt: het persoonlijke oordeel van iedereen en jezelf moeten accepteren, zelfs als je het niet leuk vindt.

Integendeel, lichaamsneutraliteit geeft ons de vrijheid om niet in de regel de liefde voor ons lichaam te hebben, maar om aan onze persoonlijke visie te werken om ons echt beter te voelen.

Hoe het concept van lichaamsneutraliteit te implementeren?

Lichaamsneutraliteit omarmen betekent dat we onze gewoonten en de visie die we van onszelf hebben omverwerpen. In die zin zei Elizabeth Wassenaar, psychiater en medisch directeur van het Eating Recovery Center in Denver, dat ze uitgaat van een uitgangspunt: stel je het leven voor dat je wilt zonder externe conditionering. Om dit te bereiken, is het essentieel om te luisteren naar de berichten die je lichaam je stuurt en dankbaar te zijn wanneer het je in staat stelt om bepaalde acties uit te voeren. Na een vermoeiende wandeling in de bergen is het bijvoorbeeld goed om een dag vrij te nemen en jezelf zo te voeden dat je de energie terugkrijgt die nodig is om je goed te voelen. Zo ga je niet langer naar je lichaam kijken vanuit een esthetisch oogpunt, maar vanuit dat van zijn vitale functies.

Het implementeren van lichaamsneutraliteit betekent niet dat je je lichaam in alle opzichten accepteert zonder het te willen veranderen: het belangrijkste is om te erkennen dat die fysieke veranderingen niet de primaire bron van geluk zijn, omdat het alleen samenvalt met comfortabel zijn met jezelf en gezond zijn.