Manspreading: de fysieke invasie van mannen in het openbaar vervoer
Als je een vrouw bent en meestal met het openbaar vervoer reist, zal het minstens één keer in je leven zijn gebeurd om te gaan zitten (als je het geluk hebt een vrije zitplaats te vinden) en je door je buurman van je woonruimte beroofd voelt, meestal een man, comfortabel zitten met je benen uit elkaar. Tegenwoordig heeft deze - laten we het zo noemen - situatie een naam en is deze over de hele wereld beter bekend onder de term "manspreading". In dit artikel vind je alle inzichten die je nodig hebt om dit fenomeen volledig te begrijpen en het dus ook uit te leggen aan alle mannen die je kent, zodat ze in de toekomst leren een meer inclusieve en respectvolle houding aan te nemen van de aanwezigheid van anderen.
Aangezien manspreading is opgenomen in de verschillende strijd om het feminisme, bekijk deze video en ontdek de belangrijkste discriminatie op grond van geslacht waaraan vrouwen in Italië elke dag worden onderworpen.
Wat is manspreading?
Met de term "manspreading", die we letterlijk zouden kunnen vertalen als "menselijke expansie", bedoelen we de manier waarop mannen, vooral in het openbaar vervoer, met hun benen open zitten. Deze houding is problematisch omdat er weinig ruimte overblijft voor de mensen die naast hen zitten. Dit is de definitie die wordt gegeven door de Oxford Dictionary, nadat het neologisme in augustus 2015 zijn intrede deed in het bovengenoemde woordenboek. In werkelijkheid hebben we het over deze uitsluitend mannelijke fysieke last sinds 2013, toen het werd ingehuldigd. manspreading-campagne op het Tumblr-platform.
Zie ook
Het was echter pas in 2015 dat de vraag arrogant in het middelpunt van het publieke debat kwam. Dit jaar beginnen sommige vrouwen in Madrid zelfs te protesteren tegen deze praktijk en dringen ze er bij de gemeente op aan serieuze maatregelen te nemen om het fenomeen manspreading tegen te gaan. Daarom wordt een online petitie gelanceerd door een groep Madrid-activisten, bekend als "Mujeres en lucha y madres estresada", of "vrouwen in strijd en gestresste moeders", wiens enige missie is: "mannen je ruimte niet laten binnenvallen: noch in de metro, noch in het leven". Om het initiatief te ondersteunen werd er zelfs een hashtag gelanceerd op Twitter, #madridsinmanspreading, die meteen in het trendtopic kwam. De campagne had zo'n weerklank dat de EMT, het bedrijf dat zich bezighoudt met het openbaar vervoer in Madrid, gedwongen werd om concreet te werk te gaan en de media te voorzien van informatieborden die het verbod op manspreading officieel maakten. De afbeeldingen op de posters zijn duidelijk: naast de man die met zijn benen wijd open zit, staat een enorm rood kruis, als om een fout aan te geven die op de meest absolute manier moet worden vermeden. Soortgelijke initiatieven zijn ook genomen in andere steden zoals Londen en New York. Nogmaals, de bedrijven die het openbaar vervoer beheren, hebben hun toevlucht genomen tot bewustmakingscampagnes, waarbij mannen worden aangespoord om correct en met respect voor de ruimte van anderen in treinen, metro's en bussen te zitten.
Controverses en controverses
Zoals vaak gebeurt in deze situaties, heeft de strijd tegen manspreading heel wat controverses opgeroepen. Sommigen hebben zich openlijk uitgesproken tegen de methoden die door tegenstanders worden gebruikt om het fenomeen aan de kaak te stellen. Deze uploaden in feite meestal foto's op sociale netwerken waarin mannen worden afgebeeld terwijl ze zitten, in feite met hun benen open. Volgens velen zou het een duidelijke schending van de privacy zijn, aangezien de hoofdrolspelers van de opnamen, hoewel hun gezichten donker zijn, nog steeds gemakkelijk herkenbaar zijn en daarom worden blootgesteld aan een mogelijke mediaschandpaal. Feministische journalist Cathy Young, aan de andere kant, "zondigt" van benaltrisme en bestempelt de kwestie als "pseudo-feminisme", omdat ze zich druk maakt over triviale kwesties zoals manspreading in plaats van problemen die vrouwen ernstig treffen.
Er zijn ook mensen die, zoals de in fitness gespecialiseerde journalist Lou Schuler, geloven dat manspreading een natuurlijk en onvrijwillig fenomeen is, vanwege de fysieke structuur van mannen die, om echt comfortabel te zijn, niet anders kunnen dan op deze manier zitten, vooral gezien de "extra" aanwezigheid die ze tussen hun benen hebben. Deze rechtvaardiging heeft de controverse zeker niet gestild, integendeel, er zijn mensen die hebben besloten te reageren, erop wijzend dat vrouwen ook een "last" op het lichaam hebben, dat wil zeggen de borsten, maar ze gaan niet rond met hun armen wijd open. Voor de onderzoeker Tanya Vacharkulksemsuk zou het echter een kwestie van sociale aard zijn, aangezien de benen uit elkaar synoniem zouden zijn met viriliteit. zou worden aangeduid als "verwijfd".
Een genderprobleem
Vanuit welk perspectief je het ook bekijkt, het is duidelijk dat dit niet alleen een kwestie van gemak is, maar een volwaardig genderprobleem. In feite heeft manspreading een diepere betekenis als metafoor voor de toestand van vrouwen in de wereld. Sterker nog, mannen krijgen veel meer ruimte, niet alleen in bussen maar ook in de samenleving, dan hun vrouwelijke tegenhangers. Denk maar aan de politiek, of aan raden van bestuur van bedrijven, waar vrouwen nog slechts witte vliegen zijn. Daarom betekent het tegengaan van manspreading voor velen van ons het veroveren van een - zij het minimale - extra ruimte en eindelijk onze aanwezigheid erkend zien in plaats van verpletterd. Bovendien, als we bedenken hoeveel tijd van ons leven we met het openbaar vervoer doorbrengen, begrijpen we dat de wens om comfortabel te reizen verre van irrelevant is.
