50 jaar Naomi Campbell: de top die vocht voor inclusiviteit
Arrogant, vastberaden, zelfverzekerd maar ook diep kwetsbaar. We hebben het over de unieke en onnavolgbare Naomi Campbell die vandaag 50 wordt (ook al laat ze het niet merken!). Van Afro-Jamaicaanse afkomst is ze het eerste zwarte model dat op de cover van Mode, eerst in Frankrijk en daarna in Engeland, en Tijd tijdschrift. Maar zijn carrière begon nog eerder: in 1978, toen hij nog maar acht jaar oud was, verscheen hij in de video van "Is dit liefde?" naast Bob Marley. Vermeld in de lijst van de 50 mooiste vrouwen ter wereld van het tijdschrift Mensen, heeft geparadeerd voor de beroemdste modehuizen en gevochten voor veel van de humanitaire doelen die het Afrikaanse continent hebben getroffen, en nog steeds beïnvloeden, dat wordt geplaagd door honger en ellende. Geen wonder dat zijn levensmodel de voormalige Zuid-Afrikaanse president Nelson Mandela is, degene die versloeg Apartheid en waardoor ze werd beschouwd als een "erekleindochter".
De inzet tegen rassendiscriminatie in de modewereld
Tegenwoordig is ze, tussen een modeshow en een televisieoptreden, de woordvoerder, samen met Iman en het voormalige model Bethann Hardison, van "Diversity Coalition", een campagne die tot doel heeft het gebrek aan inclusiviteit van het modesysteem aan de kaak te stellen als het gaat om zwarte ontwerpers en modellen, die - volgens het model - dezelfde kansen moeten krijgen als blanke mensen. Het is geen toeval dat Naomi een goede vriend is van Pierpaolo Piccioli, de creatief directeur van het huis Valentino. Degene die, geconfronteerd met een duidelijke afwezigheid van niet-Kaukasische modellen op de catwalks (in 2018 waren dat slechts 32,5%), besluit om 48 zwarte modellen van de 65 te tonen en hun zeldzame schoonheid in jurken te onthullen Haute couture, die een einde zou maken aan de combinatie van zwarte en streetstyle. Onder hen ook Adut Akech, Naomi's grote beschermeling die waarschijnlijk een kleine en nieuwe "zwarte Venus" in haar ziet.
Naomi is voor niets of niemand bang. Hij heeft herhaaldelijk te maken gehad met ten opzichte van de meest bekende ontwerpers ter wereld door ze te plaatsen voor de onmiskenbare racistische dynamiek waarvan de modewereld doordrenkt is. "Hé, waarom laat je geen zwarte modellen zien?", heeft het supermodel meerdere keren gedreigd, op zijn beurt slachtoffer, zelfs na een schitterende carrière van meerdere decennia, van discriminerende handelingen. Maar dit heeft haar nooit tegengehouden, Naomi is altijd in een zacht tempo vooruitgegaan, in het leven als op de catwalk, zich ervan bewust, vanaf dag nul, harder te moeten werken dan de "andere", de blanke modellen, om hun eigen resultaten te bereiken . En het is gelukt, het is zelfs veel verder gegaan.
Een diep (en onverwacht) fragiele vrouw
Geliefd en gehaat, Naomi heeft zichzelf bevlekt met enkele gebaren waar ze zich vandaag voor schaamt. Olympisch kampioen in de discipline "de telefoon weggooien", de onderdrukte woede van het model is herhaaldelijk ten onrechte geïnterpreteerd als een symptoom van een uiterst grillige persoonlijkheid. Maar deze agressie, zoals ze zichzelf herhaaldelijk heeft proberen uit te leggen, wordt in de diepte geboren en is gekoppeld aan dynamiek waarvan ze zich voorheen niet bewust was. Achter de rechtszaken en speculaties door de roddelbladen gaat een fragiele ziel schuil, onherstelbaar getekend door de angst om verlaten te worden. Zij die, beschermd door een stevige schil, nog steeds last heeft van opengelaten wonden. Die biologische vader heeft ze nooit ontmoet, een moeder van net negentien die haar aan derden toevertrouwde om te reizen en haar droom om danseres te worden waar te maken. En dan de problemen met drugsverslaving, die begonnen toen hij 24 was en na verloop van tijd een ontsnapping aan pijn werden, dezelfde die werd ervaren ter gelegenheid van de dood van Gianni Versace, de ontwerper die allereerst had begrepen wat materiaal waar het van gemaakt is.
Na een revalidatieproces is Naomi vandaag gezond en is ze klaar om haar 50 jaar in betere vorm dan ooit te vieren, hoewel ze graag wil benadrukken dat het innerlijke deel van zichzelf net zo gevierd en verzorgd moet worden als het uiterlijke. Vandaag leent ze haar stem aan degenen die geen stem hebben en verwerpt ze het stereotype beeld van de vrouw als object, "mooi maar dom". Gefeliciteerd met je verjaardag Venere Nera, je zult altijd de koningin van de toppen zijn!
