Ik had nooit gedacht dat we op dit punt nog steeds het recht op abortus hadden ...
Op 1 februari mobiliseerden vrouwen uit heel Europa om deel te nemen aan de protesten tegen de hervorming van de Spaanse wet op abortus.De Spaanse minister van Justitie, Alberto Ruiz Gallardòn, sprak zelfs de "voornemen uit om het concept achter de" vrijwillige beëindiging te veranderen van zwangerschap, dat wil zeggen de vrije keuze van de vrouw, waarbij abortus slechts in twee gevallen wordt toegestaan: seksueel geweld of ernstig risico voor de gezondheid van de vrouw.
En zo wordt in één klap een recht waarvan ik dacht dat vrouwen dat al een tijdje hadden, voor de zoveelste keer in twijfel getrokken door een Europees land dat voorop zou willen lopen in het burgerleven.
In Italië is de vrijwillige zwangerschapsafbreking (IVG) pas legaal sinds 1978, na de demonstratieve acties van vele militanten, zoals de Italiaanse Radicalen.In 1975 werd de secretaris van de Radicale Partij, Gianfranco Spadaccia, gearresteerd samen met Adele Faccio en Emma Bonino omdat ze zich bij de politie hadden gemeld omdat ze abortussen hadden gepleegd en daarna clandestien. chauvinistisch, zoals Italië.
In 1978 kwam er daarom een wet op de "IVG, de beroemde wet nr. 194, die vaststelde dat een vrouw binnen de eerste 90 dagen vrijwillig en vrij haar toevlucht kon nemen tot abortus, terwijl in de vierde en vijfde maand de onderbreking alleen was toegestaan om gezondheidsredenen met betrekking tot de vrouw of het kind De wet is nog steeds van kracht, maar vaak hebben Italiaanse vrouwen en mannen moeten ingrijpen om deze te verdedigen tegen de hervormingspogingen, zoals we u in dit artikel hebben verteld.
Zie ook
Naast deze dreigementen met hervormingen, die de neiging hebben het vrouwelijk lichaam en de wil opnieuw te koloniseren door middel van staatswetten, is er een veel subtielere en verraderlijke vorm van vrijheidsbeperking en die van gewetensbezwaren van artsen die abortussen zouden moeten uitvoeren . Er is zelfs berekend dat 68% van de Italiaanse artsen weigert vrijwillige abortussen uit te voeren, waarbij ze het instrument van gewetensbezwaren gebruiken, waardoor de door de wet 194 gegarandeerde vrijheden effectief worden beperkt en het moeilijker wordt om abortus te plegen.
Wat mij het meest opviel was het percentage bezwaarde artsen in centrum-zuid: tussen de 80 en 85%! Een enorm percentage, wellicht ook aan de basis van de daling van het aantal abortussen tussen 2011 en 2012, blijkt uit de gegevens van het Jaarverslag van het Ministerie van Volksgezondheid over Wet 194.
Een laatste interessante zaak met betrekking tot Italië (en daarbuiten) was die van een discussie in het Europees Parlement, die met een meerderheid het recht op "veilige en legale" abortus in heel Europa verwierp.Aanleiding voor het geschil was onder meer de mogelijkheid om voor meisjes onder de 18 jaar abortus te laten plegen zonder toestemming van de ouders (ook in Italië noodzakelijk voor minderjarigen). Met de afwijzing sprongen echter ook andere stemmen van de wet op, die criteria voor seksuele voorlichting en preventie vastlegde. Een stap terug in het "Europa van de gemeenschapsrechten.
De stappen terug in het recht op abortus
Naast Spanje zijn er nog andere gevallen van terugkrabbelen op abortus door landen die als koploper worden beschouwd:
1. In de Verenigde Staten keurde de Tweede Kamer een maatregel goed om zorgverzekeraars te stimuleren te stoppen met het betalen van vergoedingen bij abortussen.
2. In Frankrijk demonstreerden 40.000 mensen tegen de IVG-wet van 1975, wat bezorgdheid wekte over de liberale moordende druk in een land dat beschouwd wordt als een voorloper op het gebied van secularisme en rechten.
EU-landen die het recht op vrijwillige abortus ontkennen
1. Abortus is sinds 1997 illegaal in Polen, ondanks het feit dat het lid is van de Europese Unie sinds 2004. Jaarlijks worden ongeveer 100.000 clandestiene abortussen uitgevoerd.
2. In Ierland is abortus alleen toegestaan als de zwangerschap een bedreiging vormt voor de gezondheid van een vrouw.
3. Malta En Cyprus zij staan abortus alleen toe in geval van bedreiging van de gezondheid van de vrouw, zwangerschap als gevolg van seksueel geweld en misvormingen van de foetus.
EU-landen die te laat wetgeving hebben vastgesteld over abortus
1. België legaliseerde vrijwillige abortus pas officieel in 1990, voorheen werd het alleen "gedoogd".
2. Portugal legaliseerde abortus pas in de tiende week van de zwangerschap in 2007.
