De briljante vriend 2: Lila's tragische huwelijk en Lenù's tegenstroomkeuzes
Geen daling voor het tweede seizoen van "The brilliant friend" na het ongelooflijke (en wereldwijde) succes van het eerste.
Gisteravond werden de eerste twee afleveringen van het tweede seizoen uitgezonden, geïnspireerd door het tweede boek van Elena Ferrante's tetralogie, "Geschiedenis van de nieuwe achternaam".
Houd je van series over vriendschap tussen vrouwen, hier zijn onze favorieten:
De twee hoofdrolspelers, Raffaella bekend als Lila en Elena, bekend als Lenù, worden geconfronteerd met het volwassen leven.
Lila is getrouwd met Stefano, een aanvankelijk aardige jongen en een harde werker die een echte boeman blijkt te zijn. Gewelddadig en hebzuchtig besluit Stefano zich aan te sluiten bij de Solara Camorra-clan, die in het district regeert en hen zowel de delicatessenzaak als de schoenenfabriek waarin hij en Lila werken toevertrouwt.
Tijdens de huwelijksreis onthult Stefano dat hij een slecht en gewelddadig persoon is en wanneer hij naar huis terugkeert, neemt geen van de familie (van de kant van beide echtgenoten) een draai om Lila's gezicht te zien dat verwoest is door het pak slaag.
Lenù daarentegen zet haar klassieke studie voort, maar wordt verslonden door de twijfel of ze een verkeerde keuze heeft gemaakt. Per slot van rekening reizen zijn familie en iedereen die hij kent in een totaal tegenovergestelde richting van de zijne. Zelfs Lila lijkt, ondanks dat ze is gestopt met school, altijd briljanter dan haar vriendin en altijd een stap voor op haar pad.Elena begint zich daarom af te vragen of ze niet alles moet achterlaten en moet trouwen met Antonio, een jongen van wie ze niet houdt.
Zie ook
De wandeling in de wijk Lenù
Lila zegt dat ze geen kind wil van haar gewelddadige echtgenoot en Lenù nodigt haar uit om de positieve kant van de situatie te zoeken, maar de twee maken ruzie en Lenù, die naar huis terugkeert, loopt door de afdeling en komt een reeks vrouwen tegen die ze kent, zien hoeveel ze verdord, verteerd, lelijk door het leven zijn.
En "hoe, merkt de hoofdpersoon op, als deze vrouwen ophouden vrouw te zijn, alsof ze alle vorm verliezen en hun vrouwelijkheid vergeten als ze eenmaal zijn aangewend voor een huwelijk dat ze niet willen.
Ze zijn moe, verslonden en meer en meer als moeders, kinderen, broers, vaders en echtgenoten die willen dat ze thuis opgesloten worden, zonder identiteit met als enig doel het voortbrengen en verzorgen van een middelmatige, zo niet slechte echtgenoot.
Een dramatisch portret van Italië van enkele decennia geleden en helaas nog steeds voor veel vrouwen.
Onmogelijk om niet ontroerd te zijn en hopen dat Lila eindelijk de moed vindt om te ontsnappen en Lenù die om zichzelf te emanciperen.
