Vrouwen in communicatie: interview met Valeria Mazzon van Adform
Volwassen worden is zeker een belangrijke mijlpaal, zowel voor een persoon als voor een merk en, in dit specifieke geval, voor het onze.
Omdat de vrouw 18 wordt, hebben we besloten om een Women Empowerment-project te starten dat zich richt op vrouwen die werkzaam zijn op het gebied van communicatie.
Valeria Mazzon, Country Manager voor Adform, beantwoordde 5 belangrijke vragen voor ons en vertelde ons hoe het grootste probleem van vrouwen in de wereld van het werk het gebrek aan vertrouwen in hun capaciteiten is, en hoe het nodig is om elke werkende vrouw te leren geloven in zichzelf en hebben ambities.
1. Hoe is 'vrouw zijn' in de wereld van werk?
Vrouw zijn in de wereld van werk is een hele uitdaging, maar ook een bron van gelijke voldoening. Om als vrouw helemaal gelukkig te zijn op de werkvloer zou ik ooit journalist willen worden en dezelfde vraag aan een man stellen: "Hoe is het om een man te zijn in de wereld van werk?" Hoe verzoen je je rol als arbeider met je gezin en kinderen? “Als we ons de vraag in vrouwelijke termen stellen, betekent dit namelijk dat er nog een lange weg te gaan is. Aan de andere kant ben ik me er absoluut van bewust dat er al veel vooruitgang is geboekt: vandaag worden we niet langer verrast door bepaalde werk-, professionele, culturele of omgevingssituaties omdat we ze als normaal beschouwen, terwijl als we nadenken over de toestand van vrouwen in het veld aan het werk twintig of dertig jaar geleden vond er daadwerkelijk een revolutie plaats. Tegelijkertijd realiseer ik me, ondanks dat ik blij ben met mijn positie in de wereld van werk, dat we erg "verwend" zijn door de Milanese realiteit: in Milaan zijn er veel kansen op werk voor een vrouw, terwijl er misschien veel minder zijn in de rest van Italië.
Zie ook
2. Wat was 'vrouwen empowerment' voor u op 18-jarige leeftijd?
Ik ben altijd voorstander geweest van vrouwenemancipatie; Ik herinner me dat mijn basisschoolleraar, een voormalige partijdige en overtuigd feministe, ons kinderen altijd heeft aangespoord om onafhankelijk te zijn, te studeren en een baan te vinden, dus maakte ik van deze triade het motto van mijn leven. Ik werd gesteund door mijn familie en de omgeving, die van fundamenteel belang is: in een realiteit die wordt gekenmerkt door het economische weefsel van Noord-Italië en Milaan en door een omgeving waar je de mogelijkheid hebt om veel dingen te zien en te doen. in staat om je geest te voeden en je te leren dat studeren, reizen, nieuwe dingen ontdekken, nieuwe ervaringen opdoen, nieuwe mensen ontmoeten is wat je anders zal maken dan anderen, je zult een voorsprong hebben. Daarom was ik er op mijn 18e absoluut van overtuigd dat alleen studeren en werken had ik mijn zelfstandigheid kunnen veroveren.Mijn ideale positie als nieuwe volwassene was niet "thuis-kinderen-man", omdat de school, het gezin en de omgeving me een alternatief model leerden, wat helaas niet bij alle meisjes.
3. Drie woorden die je vandaag associeert met "vrouwen empowerment"
Ze zijn hetzelfde als toen ik 18 was, namelijk zelfstandig zijn, studeren en werken. Toen ik volwassen werd, voegde ik respect, vasthoudendheid en ironie toe, want met alles wat er gedurende de dag kan gebeuren, is het weten hoe je het dagelijks leven met ironie tegemoet kunt treden en jezelf niet al te serieus te nemen, uiterst nuttige factoren.
4. Wat zou je de 18-jarige jij aanraden?
Ik zou de 18-jarige ik aanraden om meer te luisteren naar het advies van ouders, leraren en, in het algemeen, de volwassen wereld, zonder er teveel door te worden beïnvloed: om je onafhankelijkheid te zoeken, maar ook om te weten hoe te luisteren. Op 18-jarige leeftijd ben je per se opstandig, je wilt altijd in contrast staan met de "grote gesprekspartner, dat is de ouder, maar ik geloof dat weten hoe je meer moet luisteren nuttig is om te groeien, om te weten hoe je meer kansen kunt evalueren of hetzelfde kunt zien In plaats daarvan wordt men op 18-jarige leeftijd nog steeds sterk beïnvloed door de omgeving, door vrienden, door het bedrijf, door de leraren zelf. In ieder geval geloof ik dat het groeipad is gebouwd op verantwoordelijkheid en fouten, wat in de praktijk vertaald betekent dat je onafhankelijk bent in je keuzes, maar nadat je naar meer stemmen hebt geluisterd en niet alleen naar de stemmen die je op dat moment wilt horen.
5. Hoeveel behoefte is er om vandaag te praten over empowerment van vrouwen en wat moet er gebeuren?
Er is veel te doen, maar de juiste aanpak is nog niet gevonden om vrouwen en jongere generaties aan te spreken die de universiteit of de werkende wereld binnenkomen. Persoonlijk praat ik veel met mijn kinderen en hun vrienden: met twee zonen probeer ik hun een andere cultuur dan de vorige door te geven; Ik geloof dat op deze manier de nieuwe generaties kunnen profiteren van een ander soort cultuur.
Mijn vrienden zien mij als een voorbeeld omdat ik een baan heb, ondanks de moeilijkheden die het leven ons stelt. De zwakke schakel in de professionele ontplooiing van vrouwen is naar mijn mening het feit dat ze er nooit aan toe zijn, geen vertrouwen in zichzelf hebben. Mijn poging is om aan de vrouwen om mij heen zelfrespect, vertrouwen in hun kunnen, de wens om een doel te bereiken dat altijd een beetje hoger ligt, wat niet noodzakelijk samen hoeft te vallen met een carrière in de wereld van werk. Je moet leren en onthouden dat het ergste dat kan gebeuren, is gewoon een fout maken en na een fout begin je helemaal opnieuw. Als ik een vrouw vraag wat ze later zou willen worden, geeft niemand mij een antwoord dat aansluit bij een werkambitie, omdat ze zichzelf onderschat; het is waar dat de werkomstandigheden niet de beste zijn en dat er veel moeilijkheden en objectieve grenzen zijn, maar het belangrijkste obstakel is niet om in een door mannen gedomineerde omgeving te zijn, maar een gebrek aan vertrouwen in iemands capaciteiten. Vrouwen zijn erg emotioneel in vergelijking met mannen en missen lichtheid, maar het is objectief moeilijk om licht te zijn tijdens het werken of reizen voor het werk met een geest vol met duizend gedachten en zorgen met betrekking tot de gezinssfeer. Ik geloof dat een man op dit historische moment minder van dit soort problemen heeft dan een vrouw; gelukkig zijn de nieuwe generaties gegroeid en groeien ze met een ander referentiemodel. Sterker nog, ik vind dat er enorme vooruitgang is geboekt en dat de jonge mensen van vandaag een heel andere houding hebben, omdat ze gewend zijn aan werkende vrouwen en een gelijke behandeling en keuzemogelijkheden die tot een paar jaar geleden niet werd overwogen. .
