Zinnen van Alda Merini: de mooiste citaten van de beroemde dichter

Alda Merini, geboren in Milaan in 1931, is een van de meest geliefde dichteressen, in Italië en daarbuiten, een vrouwenicoon van haar tijd. Zijn leven werd gekenmerkt door donkere momenten, vooral gerelateerd aan de ervaring van internering voor een bipolaire stoornis, maar ook door succes, door de passie voor poëzie en literatuur en door liefde. Dit alles wordt weerspiegeld in zijn teksten en in zijn teksten, waar de intensiteit , eerlijkheid en waarde van zijn woorden schijnen door.

We hebben de mooiste zinnen van Alda Merini geselecteerd die haar poëtica en haar gedachten samenvatten, in een reis door haar gedichten en haar meest ontroerende teksten.

Alda Merini's beste aforismen over liefde

Onder de beroemdste gedichten van Alda Merini vallen die met liefde als thema op.Dit gevoel is op verschillende manieren uitgedrukt, waarbij de complexiteit en intensiteit ervan worden omarmd. In dit gedeelte dat precies is gewijd aan "liefde, kun je zinnen vinden die er in het algemeen over spreken en citaten die" de geliefde rechtstreeks aanspreken, met passie en eerlijkheid.

Bij iemand horen betekent met jouw idee het idee van hem of haar binnengaan en er een zucht van geluk van maken.

Mijn liefste, ik droomde van jou zoals jij droomt van de roos en de wind.

De liefde,
wat ik zoek
het zit zeker niet in je lichaam
dat je op gemakkelijke vrouwen ligt
zonder enige dikte.

Misschien bleef er iets van je liefde in de wind.

Zie ook

Hand van Fatima: geschiedenis en betekenis van dit beroemde symbool

Zinnen over de zee: de mooiste citaten!

Citaten over zelfrespect: de mooiste citaten over zelfvertrouwen

Het is noodzakelijk dat een vrouw een teken van zichzelf, van haar ziel, aan een man nalaat, want we zijn allemaal goed in het bedrijven van de liefde!

Ik wacht op je en elke dag
Ik ga beetje bij beetje naar buiten
en ik vergat je gezicht.
Ze vragen me of mijn wanhoop
is gelijk aan uw afwezigheid
nee, het is meer:
het is een gebaar van een vaste dood
dat ik niet weet hoe ik je moet geven.

Jij bent soms het raam waar ik 's nachts woorden op richt, wanneer mijn hart straalt.

mijn God
leg me uit hoe ik van vlees moet houden
zonder de ziel te kussen.

Ik ben bij je op elk verdomd moment dat ons wil verdelen en dat niet kan.

Degenen zoals ik zijn degenen die je in de herfst van je leven spijt zult hebben van alles wat ze je hadden kunnen geven en dat je niet wilde.

Liefde heeft de schepping altijd gecorrumpeerd.

Er is een plek in de wereld waar het hart snel klopt, waar je buiten adem blijft voor hoeveel emotie je voelt; waar de tijd stopt en je niet meer oud bent. Die plaats is in je armen waar het hart niet ouder wordt, terwijl de geest nooit stopt met dromen.

Van een jong persoon houden is als het tarten van God.

Wie zich in tederheid verbergt, kent het vuur van passie niet.

Geen enkele man kan zeggen dat hij niet minstens één keer is gekruisigd aan die olijftak die de vrouw is.

hou van me
nu ik geen woorden meer heb
om je verliefd te laten worden
van mijn stiltes.

Liefde is een enorm risico, net als literatuur.

Niemand kan dit lelijke geheugenkruid uit je hart rukken.

Romantiek betekent niet rozen geven. Romantiek betekent ze cultiveren.

Liefhebben is een grote inspanning, want om een ​​liefde of een vriend te verwelkomen, moet je een ruimte in de ziel en in de geest voorbereiden.

De menopauze is de gouden periode van liefde.

Er wordt gezegd dat Liefde vrij werd geboren en vervolgens verstrikt raakte in de sluiers van een lier, of liever in zijn touwen. Maar omdat Liefde teder was en vooral een kind was, veroorzaakten de touwen hem grote wonden.

Je kunt een bloem laten bloeien in de omtrek van mijn geest.

Alda Merini's zinnen over zichzelf

Alda Merini heeft een manier gevonden om zichzelf door haar eigen woorden te vertellen. Veel van haar gedichten en citaten die daaruit zijn geëxtraheerd, zijn autobiografisch en leggen de ziel van de grote schrijver bloot. Zo ontdekken we in deze sectie de Merini-vrouw, zonder dat niets haar voor de ogen van de lezer verbergt: hier zijn Alda's meest ontroerende aforismen. .

Ik word altijd fit en vervormd wakker door anderen.

Ik ben geboren op de eenentwintigste in de lente
maar ik wist niet wat ik gek moest worden geboren,
open de kluiten
een storm zou kunnen ontketenen.

Degenen zoals ik kijken vooruit, ook al blijft het hart altijd een paar stappen achter.

Ik ben niet mooi, ik ben gewoon erotisch.

Ik heb nooit van eenzaamheid gehouden, maar als midden in woorden leven met onwaarheid betekent, ben ik liever alleen.

Ik hou van mensen die weten hoe ze naar de wind op hun huid moeten luisteren, de geuren van dingen kunnen voelen, hun ziel kunnen vangen. Degenen die vlees in contact hebben met het vlees van de wereld. Omdat er waarheid is, er is zoetheid, er is gevoeligheid, er is nog steeds liefde.

Dit is het enige dat ik echt in de hand zou willen houden, het geluid van de schaduw.

Ik ben als zigeuner geboren, ik heb geen vaste plaats in de wereld,
maar misschien in het maanlicht
Ik zal stoppen.

Ik hou van mensen die zorgvuldig de woorden kiezen om niet te zeggen.

Als God mij vrijspreekt, doet hij dat altijd bij gebrek aan bewijs.

Ik ben altijd als "vreemd" of "anders" beoordeeld, maar weet je wat? Ik heb er altijd van gehouden; Ik kon er niet tegen om gezien te worden als de rest van de wereld.

Ik ben een beetje woedend.

Ik zou mezelf moeten verontschuldigen omdat ik geloofde dat ik niet genoeg ben.

Ik ben geen tembare vrouw.

De aforismen van de dichter over het leven

De reflecties op het bestaan ​​van Alda Merini zijn gevarieerd en vol emotie: ze gaan over verschillende aspecten, van het leven van vrouwen en het verstrijken van tijd en jaren tot wat geluk is en hoe om te gaan met eenzaamheid. afleveringen van het leven van de dichter, met hints van haar lijden en ook van haar momenten van geluk.

Ik heb genoten van het leven omdat ik ook van de hel van het leven houd en het leven is vaak een hel. Voor mij was het leven mooi omdat ik er duur voor betaald heb.

Jaren zijn als piramides: er zitten altijd wel wat doden in.

Als je iets voelt dat je hart doet trillen, vraag jezelf dan nooit af wat het is, maar leef het ten volle, want die sensatie, die sensatie wordt Leven genoemd.

Als vrouwen frivool zijn, is dat omdat ze intelligent zijn tot het bittere einde.

De beste wraak? Blijheid. Er is niets dat mensen gekker maakt dan jou gelukkig te zien.

Gezegend zijn zij die altijd buiten de lippen zullen kussen, de grens van plezier overschrijdend, om zich te voeden met dromen.

Wij allemaal, wanneer we een verschrikkelijk moment van ons bestaan ​​beleven en het dan overwinnen, hebben we de neiging om het kwaad dat we hebben geleden en ontvangen te vergeten. Het lijkt een beetje op de oplossing van de bevalling, een heel mooie fysiologische procedure: als alle moeders zich zouden herinneren wat ze tijdens de bevalling hebben geleden, zouden er geen kinderen meer zijn. In feite is de natuur erg voorzien en doet ze ons het slechtste moment vergeten.

Je kunt iemand zijn door gewoon te denken.

Wat overblijft in het leven zijn niet de materiële geschenken, maar de herinneringen aan de momenten die je beleefde en die je gelukkig maakten. Je rijkdom zit niet opgesloten in een kluis, maar in je hoofd. Het is in de emoties die je in je ziel hebt gevoeld.

Je hoeft niet opgeleid te zijn, je moet mens zijn.

De mate van vrijheid van een man wordt gemeten aan de intensiteit van zijn dromen.

Mensen gebeuren bij toeval in ons leven, maar niet bij toeval. Ze vullen ons leven vaak met leringen. Soms laten ze ons hoog vliegen, anderen laten ons op de grond vallen en leren ons pijn, geven ons alles, nemen alles weg, laten ons niets achter.

Er zijn adolescenten die beginnen bij negentig.

Gevoeligheid is geen vrouw. Gevoeligheid is menselijk. Als je het in een man vindt, is het poëzie.

Er zijn momenten van eenzaamheid die plotseling vallen als een vloek, midden op de dag. Dit zijn de momenten waarop de ziel niet meer trilt

Slechtheid behoort toe aan dwazen, aan degenen die nog niet hebben begrepen dat we niet eeuwig zullen leven.

Alda Merini's zinnen over waanzin

De ervaring van de dichter in een gesticht heeft een diepe stempel op haar leven gedrukt en daarmee ook op haar gedichten.Het thema van waanzin en waanzin keert vaak terug in zijn composities, waarin Alda Merini zich afvraagt ​​wat echt normaal is. Hier zijn de meest ontroerende aforismen over dit onderwerp.

Ik was gek tussen gekken. De krankzinnigen waren gek van hart, sommigen heel slim. Mijn beste vriendschappen zijn daar geboren. De gekken zijn aardig, niet zoals de krankzinnigen, die allemaal op de wereld zijn. Ik ontmoette de dementerende na, toen ik uitging!

Waanzin bezoekt me minstens twee keer per dag.

We waren praktisch de schaduwen van Dantes kringen, veroordeeld tot een smadelijke boetedoening die echter, in tegenstelling tot Dantes zondaars, geen schuldgevoelens had.

Er is geen waanzin zonder rechtvaardiging en elk gebaar dat gewone en nuchtere mensen als gek beschouwen, houdt het mysterie in van een ongekend lijden dat door mensen niet is begrepen.

Elk gebaar dat gewone en nuchtere mensen als gek beschouwen, houdt het mysterie in van een ongekend lijden dat door mannen niet is begrepen.

Waanzin verdient ook zijn applaus.

De citaten van Alda Merini over poëzie

Alda Merini's levenspartner was ongetwijfeld poëzie. In haar verzen wordt de laatste muze, vriend, vertrouweling en samen met haar worden de dichters mensen die bijna van een afstand kunnen worden bekeken en beschreven aan de lezers.Hier zijn de mooiste aforismen over lyrische en literatuur ontleend aan Merini's gedichten.

O poëzie, kom niet over me heen, je bent als een zware berg, je verplettert me als een mug; poëzie, verpletter me niet, het insect is levendig en slapeloos, het klauwt in het net, poëzie, ik ben zo bang, spring niet op me, alsjeblieft.

Elke dichter verkoopt zijn beste problemen.

Probeer geen dichters te vangen, want die glippen je door de vingers.

Ik vind mijn verzen door de inktpot in de lucht te dopen.

De dichter schept 's nachts, als alles stil is en friemelend van angst vindt hij iets duidelijks. De dichter is nooit alleen, hij wordt altijd vergezeld door het wonder van zijn denken.

Tegen jullie die me vragen hoe ik moet schrijven, zeg ik: enorme pijn van binnen.

Het stilste akkoord is dat van coupletten.

Iedereen vraagt ​​hoe je een boek schrijft: je komt dicht bij God en je zegt tegen hem: bevrucht mijn geest, leg jezelf in mijn hart en neem me weg van anderen, ontvoer me.

Dichters worden niet verlost, ze worden achtergelaten om tussen de bomen te vliegen als nachtegalen die klaar zijn om te sterven.

Ik heb poëzie nodig, deze magie die de zwaarte van woorden verbrandt, die emoties oproept en nieuwe kleuren geeft.

De dichter slaapt nooit, maar aan de andere kant sterft hij vaak.

De mooiste gedichten zijn geschreven op stenen met pijnlijke knieën en geesten gescherpt door mysterie.

Dichters werken 's nachts wanneer de tijd niet op hen drukt, wanneer het lawaai van de menigte stil is en het gelyncht van de uren eindigt. Dichters werken in het donker als haviken of nachtegalen met het liefste lied en zijn bang God te beledigen. Maar de dichters maken in hun stilte veel meer lawaai dan een gouden koepel van sterren.

Het huis van de poëzie zal nooit deuren hebben.